LABRADOR MINIATURKA – czy taka odmiana istnieje?
pixabay.com/photos/dog-puppy-pet-animal-cute-954520/
Spis treści
Cześć! Planujesz zakup labradora? Szukając informacji o tej rasie, a może już konkretnych ogłoszeń sprzedaży, wyświetliły się Tobie informacje o miniaturowym labradorze? A może od samego początku urzekł Cię charakter labradorów, ale szukasz mniejszej wersji tej rasy psów? Jest jeszcze inna możliwość – po prostu chcesz wiedzieć, czy istnieje miniaturowa odmiana labradora. Jeżeli tak, to świetnie, że tu jesteś. W tym artykule postaramy się wyczerpująco odpowiedzieć, jak wyhodowano miniaturowe labradory, czy są zdrowe no i, czy są uznawane za oficjalną rasę psów. Nie przedłużamy i zabierajmy się do wspólnego czytania.
Skąd tyle kontrowersji na temat miniaturowego labradora?
Już w pierwszym zdaniu należy uczciwe napisać, że miniaturowy labrador nie jest zgodny ze wzorcem rasy sporządzonym przez FCI. Oznacza to, że kupując takiego psa nie będzie on mógł brać udziału w wystawach pod auspicjami tej organizacji, a także we wszystkim wydarzeń organizowanych przez ZKwP.
Próby wyhodowania miniaturowego labradora mają związek z trendem do hodowania miniaturowych odmian kolejnych ras psów. Niestety w wielu przypadkach kosztem zdrowia tych psów.
Labradory to psy o wspaniałym usposobieniu. Są przyjacielskie, nadają się dla rodzin z dziećmi, ale jako psy myśliwskie potrzebują dużej dawki aktywności. To również psy, które pracują w roli przewodnika osób z problemami ze wzrokiem, a także jako dogoterapeuci.
Niestety nie są to psy dla każdego, a przekonanie, że miniaturowy labrador potrzebuje mniej ruchu, czy jest mniej wymagający w pielęgnacji jest błędne. Niektóre z tych psów wymagają zdecydowanie większej i bardziej kosztownej opieki.
Skąd wziął się labrador miniaturka?
W rzeczywistości labrador miniaturka nie jest rasą, ani odmianą oficjalnej rasy. Psy, które faktycznie istnieją, to dwarf labradory.
Dwarfism, a konkretnie karłowatość diastroficzna, to choroba genetyczna o dziedziczeniu autosomalnym recesywnym, spowodowana mutacją genetyczną w genie DTDST. Problem ten może pojawić się u labradorów rasowych a także u szczeniąt, które są wynikiem skrzyżowania labradora z inną rasą psów.
Przyczyn karłowatości jest jednak więcej
Chondrodysplazja i chondrodystorfia
Chondrodysplazja i chondrodystorfia to popularne formy karłowatości, spowodowane mutacjami w genie FGF4.
Chondrodysplazja (CDPA) jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący i jest znana u takich ras psów, jak basset, corgi, jamnik, west highland white terrier oraz scotch terrier.
Chondrodystorfia (CCDY) odpowiada nie tylko za skrócenie łap, ale także zwiększa ryzyko przedwczesnej degeneracji krążków międzykręgowych.
Dysplazja szkieletowa 2
SD2, to rodzaj karłowatości, spowodowany recesywną mutacją genetyczną. Oznacza to, że szczenięta mogą dziedziczyć tylko wtedy, gdy chorują oboje rodzice. Wystąpienie tej mutacji prowadzi do skrócenia kończyn.
Przedwczesne skostnienie chrząstek wzrostowych
„Przyczyną opisywanych zaburzeń jest uraz i(lub) osteochondroza. Najczęstszą lokalizacją zmian jest dalsza chrząstka przynasadowa kości łokciowej. Przedwczesne zamknięcie tej chrząstki powoduje zahamowanie wzrostu kości łokciowej, podczas gdy kość promieniowa kontynuuje wzrastanie. Ponieważ obie kości są połączone więzadłem, niemożliwe staje się wydłużanie kości promieniowej, która ulega wygięciu – stąd nazwa zespół krótkiej kości łokciowej i zespół wygiętej kości promieniowej”1.
Karłowatość przysadkowa labradorów
Jest wynikiem niedoboru hormonu wzrostu w okresie rozwoju szczenięcia.
Jak rozpoznać karłowatego labradora?
W przypadku SD2 niektóre labradory mogą nie wydawać się karłowate przy pierwszym spojrzeniu. Dopiero zestawienie ze zdrowym psem może uwidocznić różnice.
Wśród typowych objawów skarłowacenia labradorów wymienia się:
- Krótkie nogi
- Ugięte kolana
- Obrzęki stawów
- Wygięcie nóg
- Przesadnie duża głowa
Temperament labradorów miniaturowych
Karłowate labradory, które wyhodowano z psów rasy labrador mają ten sam charakter i temperament, co psy zdrowe.
Labrador retriever, zgodnie ze wzorcem rasy, to pies łagodny, ruchliwy, obdarzony świetnym węchem o wielkiej miłości do wody.
Naturalna radość życia sprawia, że opieka nad labrador retrieverem to sama przyjemność. Labrador jest ufny i oddany człowiekowi, potrafi odczytywać emocje i się do nich dostosowywać. Otwartość na znajomości nie zawsze jest pożądana, lecz taka jest natura labradora – przyjaciel wszystkich, nawet tych „złych”. Strach, nieufność czy niezależność, to cechy niepasujące do tej rasy psów.
Labrador retriever jest oddanym kompanem i zrobi wszystko, by jego opiekun był z niego dumny. Nie jest psem łatwo znoszącym samotność, lecz uczony od szczeniaka potrafi zachować spokój lub znaleźć zajęcie na czas nieobecności ludzkiej rodziny.
Odstępstwa od wzorcowego charakteru mogą mieć miejsce wtedy, gdy szczeniaki urodziły się na skutek skrzyżowania labradora z inną rasą psów.
Czy labrador miniaturka potrzebuje mniej ruchu?
Popularność na miniaturowe rasy psów, bądź karłowate odmiany psów zdrowych wynika często z przekonania, że potrzebują one mniej ruchu. W pełni zdrowy, dorosły labrador potrzebuje ok 2 godzin intensywnej aktywności każdego dnia – jest to pies myśliwski, który ma większe wymagania.
Co ciekawe, większość labradorów z karłowatością SD2 będzie potrzebowała porównywalnej ilości ruchu. W przypadku labradorów z bardziej ekstremalnymi deformacjami może być im ciężej dotrzymać tempa, ale wynika to z choroby!
Czy labrador miniaturka może cierpieć na inne choroby?
Dwarfizm sam w sobie jest chorobą. Zatem należy podkreślić, że miniaturowe labradory – karłowate labradory – trafiają do nowego właściciela jako zwierzęta chore.
Dodatkowo są one podatne na takie choroby, jak:
- Dysplazja stawu biodrowego
- Dysplazja stawu łokciowego
- Zwichnięcia rzepki
- Choroby serca
- Choroby oczu
- Problemy z tarczycą
Wszystkie powyższe choroby mogą wystąpić nawet z dwukrotnie większym prawdopodobieństwem u miniaturowych labradorów. Wobec powyższego mioty szczeniąt labradora powinny pochodzić zawsze od rodziców przebadanych pod kątem możliwych chorób genetycznych.
Podsumowanie
Hodowla miniaturowych labradorów to zabieg czysto sprzedażowy – odpowiedzi na wykreowane potrzeby ludzi, którzy być może nie zdają sobie sprawy, że miniaturowe labradory są narażone bardziej na wiele chorób, a takie szczenięta w prawidłowo prowadzonych hodowlach zostałyby wykluczone z możliwości dalszego rozrodu. Należy zatem podkreślić, że sprzedaż miniaturowych labradorów jest działaniem nagannym.
Źródła
1 Objawy radiologiczne chorób kostno-stawowych psów w okresie wzrostu. Cz. I. Choroby dotyczące stawów https://magwet.pl/25357,objawy-radiologiczne-chorob-kostno-stawowych-psow-w-okresie-wzrostu-cz-i-choroby-dotyczace-stawow?page=2 (dostęp: 13.01.2024).
Dwarf labrador, https://www.thelabradorsite.com/dwarf-labrador/ (dostęp: 13.01.2024).
https://laboklinpolska.pl/chondrodystrophy-chondrodysplasia/ (dostęp: 13.01.2024).
Przeczytaj inne ciekawostki o psach
