SPANIEL TYBETAŃSKI – hodowla, szczeniaki, wychowanie
pixabay.com/photos/animal-pet-dog-mammal-canine-fur-7008079/
Spaniel tybetański to mało popularna w Polsce rasa psów, której historia ma związek z buddyjskimi klasztorami. Dlaczego spaniela nazywa się również lwim pieskiem?
Spis treści - kliknij strzałkę
Podstawowe informacje o spanielu tybetańskim
🌅 Kraj pochodzenia | Tybet |
🐶 Numer wzorca FCI | 231 |
➡ Waga | 4 – 6 kg |
❤ Długość życia | 13 – 15 lat |
💢 Charakter | Spaniel tybetański to wesoły i stanowczy, nad wyraz inteligentny, nieufny wobec obcych, czujny, lojalny, lecz niezależny pies. |
Spaniel tybetański – pochodzenie i historia rasy
Spaniel tybetański to rasa psów, której historia związana jest z klasztorami buddyjskimi. Mnisi tybetańscy hodowali te małe pieski, gdyż przypominały one małe lwy – lew w buddyzmie to zwierzę święte, symbol Buddy. Tak jak inne klasztorne pieski spaniele tybetańskie doskonale sprawdzały się w roli stróżów u boku mastifów tybetańskich. Tybet wysoko cenił swoje hodowle i podobnie, jak rasa lhasa apso spaniele tybetańskie były jednym z prestiżowych darów, jaki mogły otrzymać wyłącznie koronowane głowy.
Popularyzacja rasy poza Tybetem
Na skutek podarunku spaniel tybetański trafił m.in. do Chin, gdzie skrzyżowany został z pekińczykiem czy psami rasy shih tzu. Do Wielkiej Brytanii pierwsze spaniele tybetańskie trafiły wraz z misjonarzami na przełomie XIX i XX wieku, a do USA w latach 60. XX wieku i tak rozpoczęła się ich rosnąca popularność.
Uznanie spaniela tybetańskiego przez organizacje kynologicznej
Rasa została uznana przez Amerykański Związek Kynologiczny w 1983 roku, a przez FCI 22 sierpnia 1961 roku.
Spaniel tybetański w Polsce
Pierwsza suczka spaniela tybetańskiego została sprowadzona do Polski w latach 90. XX wieku. Jest to rasa rzadko spotykana w naszym kraju, ale można ją nabyć.
Jak wygląda spaniel tybetański?
Spaniel tybetański jest harmonijnie zbudowany. Długość psa jest nieco większa niż jego wysokość. Głowa jest mała w stosunku do tułowia; kufa jest średniej długości, tępo zakończona z nosem najlepiej koloru czarnego. Oczy psa są ciemnobrązowe, owalne, lśniące i pełne wyrazu, średniej wielkości i osadzone dosyć szeroko. Uszy są średniej wielkości, zwisające, osadzone dosyć wysoko. Szyja spaniela tybetańskiego jest umiarkowanie krótki i silna. Grzbiet psa jest prosty, a ogon osadzony wysoko, z obfitym pióropuszem, w ruchu noszony wesoło zakręcony nad grzbietem. Chód psa jest szybki, równomierny, swobodny i pewny.
pixabay.com/photos/dog-portrait-animal-pet-2297565/
Spaniel tybetański – gdzie szukać hodowli?
Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli spaniela tybetańskiego jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.
ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.
Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników spanieli tybetańskich.
Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla spanieli tybetańskich nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.
Spaniel tybetański – chów czy hodowla?
Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta spaniela tybetańskiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.
Celem chowu jest stworzenie spanielom tybetańskim prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.
Celem hodowli spanieli tybetańskich jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.
Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji spaniela tybetańskiego swojego oddziału ZKwP.
Spaniel tybetański z hodowli – na co zwrócić uwagę?
Przed wyborem spaniela tybetańskiego myśliwskiego z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.
Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.
Spaniel tybetański – wady dyskwalifikujące szczenięta
Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących spaniela tybetańskiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:
- Wszelkie odstępstwa od cech wymienionych we wzorcu
- Nieprawidłowości psychiczne
- samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie
Spaniel tybetański – możliwe dziedziczenie chorób
Spaniel tybetański, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:
- Zaćma
- Entropium
- Uogólniony postępujący zanik siatkówki
- Mała tarcza nerwu wzrokowego
- Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki
- Zwichnięcie rzepki
- Dysplazja stawów łokciowych
- Zespół oddechowy ras krótkoczaszkowych
- Kamica cystynowa
Szczeniaki spaniela tybetańskiego – charakter
Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.
Spaniel tybetański to wesoły i stanowczy, nad wyraz inteligentny, nieufny wobec obcych, czujny, lojalny, lecz niezależny pies. Początkujący opiekun może uznać, że zamiast spaniela tybetańskiego, czyli psa z krwi i kości ma w domu kota. Spaniele tybetańskie bardzo lubią zajmować wysokie punkty obserwacyjne w domu. Często wspinają się jak koty np. na oparcie kanapy. Nic w tym jednak dziwnego spaniel tybetański to czujny stróż, który zaalarmuje opiekuna o niepokojącym wydarzeniu w jego otoczeniu.
Czy spaniel tybetański to pies dla mnie?
Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:
- Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę?
- Czy stać mnie na utrzymanie psa?
- Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak spaniel tybetański?
Spaniel tybetański – pies czy suka?
Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka spaniela tybetańskiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem1.
Kupując samca spaniela tybetańskiego pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.
Suczka spaniela tybetańskiego będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.
Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.
pixabay.com/photos/tibetan-spaniel-puppy-winter-608829/
Szczeniaki spaniela tybetańskiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?
Oglądając szczenięta spaniela tybetańskiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia2:
- Czubek głowy spaniela tybetańskiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
- Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
- Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
- Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
- Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
- Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
- Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.
Socjalizacja szczeniąt spaniela tybetańskiego
Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:
- Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
- Baw się ze szczeniakami spaniela tybetańskiego przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
- Szczenięta spaniela tybetańskiego powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
- Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
- Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
- Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
- Poddaj szczenię spaniela tybetańskiego 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
- Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
- Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
- Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
- Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
- Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.
Wyprawka dla spaniela tybetańskiego
Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka spaniela tybetańskiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:
- Obroża dla psa
- Szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku ortopedycznym
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:
- Macie chłodzącej
- Butelce podróżnej z miską
- Obroży na kleszcze
Kiedy szczepić szczenię spaniela tybetańskiego
Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień spaniela tybetańskiego.
- 6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
- 9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
- 12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
- 15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie
Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.
Redakcja
Bibliografia
1 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 10-11.
2 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 12-13.
A. Gough, A. Thomas, Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, Wyd. SIMA WLW, Warszawa 2006.
zkwp.pl/wzorce/231.pdf
fci.be/en/nomenclature/TIBETAN-SPANIEL-231.html
Poznaj inne rasy psów
