MASTIF TYBETAŃSKI – do-khyi – opis rasy
Zastanawiasz się, jaki pies będzie idealnym stróżem i jednocześnie imponującym towarzyszem? Poznaj mastifa tybetańskiego, psa, który łączy w sobie majestatyczny wygląd z niezwykłą odwagą i lojalnością.
Z naszego artykułu dowiesz się wszystkiego, co musisz wiedzieć o tej niezwykłej rasie: od jej pochodzenia z górskich terenów Himalajów, przez charakterystykę i potrzeby, aż po typowe choroby i zasady żywienia.
Czy wiesz, że mastif tybetański to jedna z najdroższych ras psów na świecie? Albo że jego szczekanie bardziej przypomina ryczenie lwa niż typowe szczekanie psa? Jeśli chcesz poznać te i inne fascynujące fakty, koniecznie przeczytaj ten artykuł.
Spis treści - kliknij strzałkę
Podstawowe informacje o mastifie tybetańskim
🌅 Kraj pochodzenia | Chiny (Tybet) |
🐶 Numer wzorca FCI | 230 |
➡ Waga | 55 – 80 kg |
❤ Długość życia | 10 – 12 lat |
💢 Charakter | Mastif tybetański jest psem przeznaczonym do stróżowania i do towarzystwa. Nie należy jednak do pieszczochów, choć silnie związuje się z rodziną. |
Pochodzenie i historia rasy
Mastif tybetański, czyli do-khyi, to rasa psów, która pochodzi z Tybetu, górzystych terenów Himalajów, gdzie psy doglądały stad i domostw nomadów. Mastif tybetański pilnował także świątyń, klasztorów i pałaców władców Tybetu. Olbrzymie psy towarzyszył Aleksandrowi Macedońskiemu w jego podbojach, ale i Czyngis-chanowi czy słynnemu podróżnikowi Marko Polo. Do Europy pierwotny mastif tybetański trafił w XIX wieku, a pierwsza zarejestrowana hodowla mastifów tybetańskich rozwinęła się w Anglii w 1928 roku.
Mastif tybetański wyrusza na zachód
W 1847 roku jeden z pierwszych mastifów tybetańskich został wywieziony poza Chiny. Olbrzymi pies stał się podarkiem od wicekróla Indii dla królowej Wiktorii. W latach 80. XIX w książę Edward VIII przywiózł na wyspy kolejne dwa psy. Pierwszy miot mastyfów tybetańskich urodził się w ZOO w Berlinie w 1898 roku.
Oficjalne uznanie mastifa tybetańskiego
FCI uznało mastifa tybetańskiego 22 sierpnia 1961 roku.
Mastif tybetański w Polsce
Pierwszy mastif tybetański został sprowadzony do Polski przez hodowlę „Bartoszowa zagroda” w 1995 roku. Nie jest to jednak zbyt popularna rasa w naszym kraju.
Jak wygląda mastif tybetański?
Zgodnie ze wzorcem rasy mastyf tybetański jest psem budzącym respekt: masywny, ciężki o mocnym kośćcu. Głowa psa jest ciężka i szeroka z dobrze zaznaczonym stopem. Nos wymagany jak najciemniejszy z dobrze rozwartymi nozdrzami. Oczy średniej wielkości, lekko skośne, szeroko rozstawione i owalne – wyłącznie brązowe i również pożądane w jak najciemniejszym odcieniu. Na mocnej głowie widać trójkątne, wiszące i średniej wielkości uszy. Szyja mastifa jest dobrze umięśniona i pokryta gęsta kryzą. Tułów umięśniony, mocny i prosty. Szeroki zad wieńczy średniej długości, wysoko osadzony, dobrze owłosiony ogon. Olbrzyma dźwigają mocne, dobrze umięśnione nogi z dużymi, zwartymi łapami. Palce dobrze wysklepione z obfitym włosem pomiędzy. Wilcze pazury nie mogą być zostawione.
Charakterystyka rasy
Wielkość w kłębie psa rasy mastif tybetański
Pies: 66- 70 cm
Suka: 60- 68 cm
Waga psa rasy mastif tybetański
Pies: 55–80 kg
Suka: 55–80 kg
Mastif tybetański – szata
Sierść psa tybetańskiego jest długa, szorstkowłosa, twarda, prosta, obfita, gruba z gęstym, obfitym podszerstkiem.
Pies tybetański jest najczęściej czarny i błękitny z podpalaniem lub bez. Występuje również czerwony mastif tybetański (złoty, przechodzący w czerwień).
Kategoria wielkości mastifa tybetańskiego
Mastif tybetański to pies rasy olbrzymiej.
Ile lat żyje mastif tybetański?
Mastify tybetańskie żyją od 10 do 12 lat.
pxfuel.com/en/desktop-wallpaper-trfjh
Usposobienie i charakter
Mastif tybetański silnie związuje się z rodziną, lecz nie jest psem okazującym uczucia. Więzi z psem warto wzmacniać wspólną zabawą, której mastif oddaje się z zamiłowaniem, nawet w późnym wieku. Mastif to z natury spokojny, opanowany i zrównoważony pies, jednak zaskoczony lub źle traktowany może reagować bardzo gwałtownie. Psy te są stworzone do stróżowania, są mądre i bacznie śledzą otoczenie. Nikt kto zobaczy lub usłyszy szczekanie mastifa nie zapędzi się na jego teren. Mastify nie mają skłonności niszczycielskich, jeśli mają angażujące zajęcie, nie są to też psy skore do ucieczek. Dog tybetański ma silnie rozwinięty instynkt ochronny, który nie pozwala mu opuścić warty. Nie wolno zapominać, że nawet pies stróżujący nie zadowoli się wyłącznie wyjściem na ogród, a zaaranżowany kontakt z współbraćmi jest jak najbardziej pożądany i potrzebny do właściwego funkcjonowania społecznego psa.
Zdrowie
Mastify tybetańskie to silne i wytrzymałe psy, które mogą spokojnie żyć na dworze zwłaszcza w chłodniejszych porach roku. Mastify tybetańskie chętniej przebywają na dworze niż w domu. Psa jednak nie należy eksponować na skrajnie wysokie temperatury. Latem olbrzym musi mieć dostęp do zacienionego miejsca w domu. Spacery w gorące dni ogranicz do wczesnego ranka i późnego wieczora, gdy żar lejący się z nieba zelży na tyle, by mastif mógł swobodnie spacerować.
Typowe choroby mastifa tybetańskiego
- Neuropatia przerostowa (objawy w 7-10 tydzień)
- Dysplazja stawów biodrowych i lędźwiowych
- Podwiniecie lub wywinięcie powiek
- Padaczka
- Nużyca
- Otyłość
Czym karmić miastifa tybetańskiego
Pies tybetański nie jest żarłokiem. Żywienie mastifa tybetańskiego powinno bazować na suchej karmie premium dla dużych i olbrzymich ras, ale pożądana jest również dieta domowa lub naturalna BARF. Dietę doga tybetańskiego warto skonsultować z psim dietetykiem, by naturalne pokarmy zapewniały psu zbilansowaną dawkę makro- i mikroelementów. Posiłki powinny być podawane o stałych porach i nigdy nie powinny zostawać do dyspozycji molosa przez cały dzień. Mastif tybetański może odmówić jedzenia albo ze względu na temperaturę (za gorąco) lub zwyczajnie, gdy nie jest głodny. Karma dla psa powinna być zbilansowana pod kątem dostarczanych tłuszczy, ich nadmiar może wpływać m.in. na reakcje ze strony skóry czy układu pokarmowego.
Pielęgnacja mastifa tybetańskiego
Pielęgnacja mastifa tybetańskiego nie jest trudna, ale trwa nieco dłużej niż psów o mniejszych gabarytach. Doga tybetańskiego trzeba szczotkować raz w tygodniu, by gęste futro zachowało nienaganny wygląd. Linienie, podobnie jak u większości psów odbywa się dwa razy w roku, wtedy mastifa trzeba czesać codziennie, by jak najszybciej pomóc psu pozbyć się martwego włosa. Systematycznej kontroli powinny być poddawane uszy, oczy, pazury i zęby.
Mastif tybetański - szkolenie
W szkolenie mastifa tybetańskiego trzeba włożyć sporo pracy, by pies nie stał się skrajnie nieufny. Socjalizacja to podstawa panowania nad dominującym charakterem psa.
Szczeniak mastifa musi mieć jak najczęstszy kontakt z różnymi ludźmi i zwierzętami w różnych kontekstach i przestrzeniach. Kontakt z rodziną to zdecydowanie za mało. Jego nieufność wobec obcych może przerodzić się w agresję. Rezerwa jaką wykazuje mastif tybetański zdecydowanie utrudnia właściwą komunikację, a tym samym szkolenie. Opiekun musi zaakceptować niezależność psa, a już na pewno fakt, że dog tybetański nigdy nie będzie klasycznym psem do towarzystwa. Stosowanie przemocy i przymusu w szkoleniu mastifa tybetańskiego doprowadzi jedynie do wzmocnienia skłonności do agresji. Przyszły opiekun doga tybetańskiego powinien być osobą spokojną, cierpliwą, a zarazem stanowczą, rozumiejącą charakter rasy.
Zalety i wady mastifa tybetańskiego
Zalety
- dog tybetański to idealny stróż i obrońca rodziny
- do-khyi wysoko ceni sobie spokój, lubi zostawać sam i oddawać się czujnemu stróżowaniu
- mastif tybetański jest psem odważnym i nic nie jest w stanie mu zagrozić
- dog tybetański nie wymaga intensywnych fizycznie aktywności, są one wręcz niewskazane
- mastif tybetański to ogólnie zdrowa rasa psa
Wady
- ten molos górski nie jest pieszczochem
- dog tybetański to potężny i niezależny pies
- mastif tybetański jest psem nieufnym, może stać się agresywny i niebezpieczny
Ciekawostki o mastifie tybetańskim
- Czerwony mastif tybetański to najdroższy pies świata sprzedany za ok. 5 mln złotych.
- Szczekanie mastifa tybetańskiego bardziej przypomina ryczenia lwa. „Szczekanie” w połączeniu z wielkością psa to jasny sygnał ostrzegawczy przed wkroczeniem na teren, którego mastif pilnuje.
- Suka mastifa tybetańskiego ma cieczkę tylko raz w roku, ale trwa ona dłużej niż u innych ras.
- Rasa mastif tybetański współcześnie już praktycznie nie występuje w Tybecie. Jej hodowla z pomyślnością rozwija się w Anglii.
- Nazwa rodzima mastifa tybetańskiego oznacza „trzymanego na uwięzi” (do-khyi) i odnosi się do postrzegania Tybetu jako regionu stroniącego od kultury innych narodów.
- Mastify tybetańskie o podpalanym umaszczeniu (plamki nad oczami) były wysoce cenione z uwagi na swe mistyczne znaczenie. „Dodatkowa” para oczu miała chronić ludzkie rodziny przed złem nawet, gdy pies spał.
Mastif tybetański hodowla
Kupując psa tybetańskiego z hodowli warto sprawdzić, w jakich warunkach żyją szczenięta oraz jaka jest kondycja matki. Jeżeli hodowca nie chce pokazać innych zwierząt, to powinno to wzbudzić czujność. Dodatkowo każdy hodowca, który prowadzi legalną hodowlę ma obowiązek wydać razem z psem metrykę, która posłuży do wyrobienia rodowodu.
Mastif tybetański cena
Cena mastifa tybetańskiego waha się od 3000 do 6000 zł.
Imię dla mastifa tybetańskiego
Ciekawe imię dla psa mastifa tybetańskiego: Atlas, Herkules, Brutus
Ciekawe imię dla suki mastifa tybetańskiego: Samba, Carmen, Amber
Dla kogo mastif tybetański będzie idealny?
Mastif tybetański doskonale sprawdzi się w dużym domu z posesją, której będzie mógł pilnować. Jest to pies mało wylewny, który z całą pewnością nie powinien pełnić roli domowej przytulanki dla dzieci.
Klasyfikacja FCI mastifa tybetańskiego
Grupa II: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
Numer wzorca: 230
Redakcja
Bibliografia
A. Gough, A. Tomas, Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, Warszawa 2006.
zkwp.pl/wzorce/230.pdf
fci.be/en/nomenclature/TIBETAN-MASTIFF-230.html
Poznaj inne rasy psów
