Reklama

Papillon – hodowla, szczeniaki, wychowanie

pixabay.com/images/id-4452877/

Papillon to odmiana spaniela kontynentalnego ze stojącymi uszami, które przypominają skrzydła motyla. Dla kogo nadaje się ta rasa psów?

Data publikacji: 13 marca 2023

Podstawowe informacje o spanielu kontynentalnym

🌅 Kraj pochodzenia	Belgia, Francja
🐶 Numer wzorca FCI	77
➡ Waga	1,5-5 kg
❤ Długość życia	13-15 lat
💢 Charakter	Jak inne małe pieski papillon to wyjątkowo wesoły i energiczny pies. To typowy przedstawiciel piesków do towarzystwa.

Papillon – pochodzenie i historia rasy

Papillon to rasa psów, której historia sięga XVI wieku, chociaż pierwsze podobizny tych psów odnaleziono na freskach Giotto (1266-1337) w Asyżu, jednak w tym przypadku chodzi o starszą odmianę spaniela kontynentalnego o nazwie phalene (ćma), której cechą charakterystyczną są opadające uszy. Spaniel kontynentalny to zatem jedna z najstarszych europejskich ras psów. Papillon pojawił się najprawdopodobniej już w 1530 roku na dworze francuskim. Piesek papillon stał się ulubieńcem Henryka III – podobnie, jak bichon frise. Spaniel kontynentalny zadomowił się również na dworze Henryka IV, Ludwika XIII oraz Ludwika XIV i Marii Antoniny, której papillon towarzyszył podobno w drodze na ścięcie. Piesek papillon zabawiał arystokrację na dworach w Hiszpanii, Francji i Włoch, jednak to z tego ostatnie kraju przywędrował najprawdopodobniej na inne europejskie dwory.

Dokumentowanie pochodzenia papillonów

Epagneul nain Continental, bo tak brzmi pełna nazwa psa tej rasy zmyliła nieco kynologów, dokumentujących pochodzenie spanieli kontynentalnych. Epagneul to nazwa, której używano do określania płochaczy, ale jednocześnie oznaczała ona dosłownie hiszpańskiego psa. Dlatego początkowo sądzono, że rasa ta pochodzi właśnie z Hiszpanii. W istocie to miniaturyzacja myśliwskich spanieli we Francji i Belgii przyczyniała się do jej powstania.

W przeszłości większość spanieli kontynentalnych miała opadające uszy. Psy te nazwano phalene. Z kolei w XIX wieku pojawiła się odmiana ze stojącymi uszami – papillon.

Spaniel kontynentalny – w drodze do zapomnienia

Po rewolucji francuskiej wszystkie symbole burżuazji odeszły w niepamięć, a wraz z nimi spaniel kontynentalny. Rewolucja francuska doprowadziła praktycznie do wyginięcia tej rasy. By ratować miniaturowego spaniela skrzyżowano szpica miniaturowego z chihuahua i tak narodził się współczesny papillon.

Uznanie rasy spaniel kontynentalny

Spaniele kontynentalne zostały pokazane po raz pierwszy na wystawie w Londynie w 1923 roku. Wzorzec papillona określono w 1934 roku, a phalene w 1937 roku. 1 stycznia 1954 FCI zaakceptowało wzorzec rasy spaniela kontynentalnego.

Papillon hodowla w Polsce

Pierwsze hodowle psów rasy papillon pojawiły się w Polsce po zmianie ustrojowej na początku lat 90. XX wieku. Spaniel kontynentalny nie jest jednak bardzo popularną rasą w Polsce.

Jak wygląda papillon?

Papillon to mały, luksusowy, ozdobny spaniel, zbudowany harmonijnie, o długiej szacie. Piesek jest żywy, pełen wdzięku i zarazem mocny. Głowa psa jest proporcjonalna względem tułowia; kufa jest krótsza niż czaszka; nos mały, czarny i okrągły; oczu dość duże, szeroko otwarte, migdałowatego kształtu; uszy dość delikatne, ale mocne, osadzone dość daleko w tyle głowy. Klatka piersiowa psa jest szeroka i dość głęboka; szyja średniej długości, ogon osadzony wysoko, dość długi, z piórami.

pixabay.com/images/id-5215428/

Papillon – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli papillona jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników papillona.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla papillona nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Papillon - chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta papillona jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie papillonom prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli papillona jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji papillona swojego oddziału ZKwP.

Papillon z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem papillona z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Papillon - wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących papillona z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

agresję
wyraźną lękliwość
różowy nos lub różowe plamy na nosie
przesadny prognatyzm, przodozgryz lub tyłozgryz z siekaczami, które się nie stykają
porażenie języka lub język stale widoczny
Samce muszą mieć́ dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Papillon - możliwe dziedziczenie chorób

Papillon, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

PRA (postępujący zanik siatkówki)
wrodzona głuchota
zaćma
zwichnięcia rzepki
zapadanie tchawicy
dysplazja mieszkowa czarnych włosów

pixabay.com/images/id-3985922/

Szczeniaki papillona – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Spaniel kontynentalny potrzebuje dużo czułość od swojego opiekuna, za którym podąża w ślad. Ze względu na silne przywiązanie papillon będzie źle znosił samotność. Dodatkowo te małe pieski potrafią być zazdrosne o swoich opiekunów, gdy Ci poświęcają uwagę komuś innemu.

Papillon jest psem bardzo czujnym, który potrafi być szczekliwy, zatem dobrze sprawdzi się jako pies ostrzegawczy. Ten miniaturowy spaniel doskonale dogada się z dziećmi, ponieważ lubi zabawę.

Papillon to pies, który doskonale dostosowuje się do panujących w otoczeniu warunków. Nada się zarówno do domu, jak i mniejszego mieszkania. Dla osób aktywnych, którym dotrzyma kroku na spacerach, jak i dla domatorów.

Czy papillon to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak papillon?

Papillon – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka papillona pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca papillona pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka papillona będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

Szczeniaki papillona – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta papillona w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy papillona nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt papillona

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami papillona przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta papillona powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię papillona 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla papillona

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka papillona już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:

Obroża dla psa
Szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku ortopedycznym
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię papillona

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień papillona.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.

Redakcja

Bibliografia:

¹B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 10-11.

²B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 12-13.

A. Tomas, Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, Warszawa 2006.

zkwp.pl/wzorce/77.pdf

fci.be/en/nomenclature/CONTINENTAL-TOY-SPANIEL-77.html