GRYFONIK BELGIJSKI – hodowla, szczeniaki, wychowanie
Ger Dekker, CC BY-SA 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0>, via Wikimedia Commons
Gryfonik belgijski to mały stróż i czuły piesek towarzyszący. Zanim trafił na królewskie salony hodowany był jako pies do ochrony powozów i walki z gryzoniami.
Spis treści - kliknij strzałkę
Gryfonik belgijski – podstawowe informacje o rasie psów
🌅 Kraj pochodzenia | Belgia |
🐶 Numer wzorca FCI | 81 |
➡ Waga | 3,5-6 kg |
❤ Długość życia | 12 – 14 lat |
💢 Charakter | Gryfonik belgijski to mały, dumny i zrównoważony piesek, który bardzo silnie związuje się z opiekunem. |
Gryfonik belgijski – pochodzenie i historia rasy
Gryfonik belgijski to rasa psów, która pochodzi od szorstkowłosego psa brukselskiego, który nazywany był „Smousje”. Początkowo były to psy do towarzystwa dla klasy średniej, do momentu, kiedy nie zakochały się w nich damy z królewskiego dworu. Dzięki zainteresowaniu rasą psów przez królową belgijską Marie Henriettę w 1900 roku psy te zyskały popularność w innych krajach europejskich. Już w 1896 roku powstał Brytyjski Klub Miłośników Gryfonika.
Geny gryfonika brukselskiego
Gryfonik belgijski ma w sobie krew teriera irlandzkiego, yorkshire terriera oraz king charles spaniela i mopsa. Zmieszanie krwi gryfonika z mopsem doprowadziło do pojawienia się gryfoników z krótką sierścią i czarnym umaszczeniem. Domieszka genów innych psów dokonała się w XIX w. i utrwaliła obecny typ rasy.
Uznanie rasy przez FCI
Gryfonik brukselski został oficjalnie uznany przez FCI 26 października 1954 roku.
Gryfonik belgijski w Polsce
Gryfoni belgijski to w Polsce wciąż dosyć mało popularna rasa – istnieje kilka hodowli gryfoników, a dostępność psów tej rasy nie jest zbyt duża.
Jak wygląda gryfonik belgijski?
Gryfonik belgijski to mały pies do towarzystwa o prawie kwadratowej sylwetce i mocnym kośćcu. Głowa pieska jest duża, a jej wyraz przypomina ludzką twarz przez cofnięcie grzbietu nosa, który tworzy jedną płaszczyznę nosa, brody i czoła. Stop psa jest wyraźnie zaznaczony, a kufa nie może przekraczać 1,5 cm. Cechą rasy jest przodozgryz. Nos, wargi i obramowanie oczu gryfonika są wybarwione na czarno. Duże oczy psa są okrągłe i nie mogą być wytrzeszczone. Ich kolor jest brązowy, a im ciemniejszy tym lepiej. Uszy gryfonika belgijskiego są małe i wysoko osadzone, a noszone są na wpół uniesione, opadając do przodu. Uszy mogą być kopiowane i nie jest to wadą. Grzbiet psa jest mocny i prosty, zakończony płaskim lub minimalnie opadającym zadem. Zad gryfonika wieńczy wysoko osadzony ogon. Ogon noszony jest tak, by jego końcówka nie dotykała grzbietu. Mocne ciało dźwigają równoległe kończyny o proporcjonalnym kontowaniu.
Loony bee, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons
Gryfonik belgijski – gdzie szukać hodowli?
Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli gryfonika belgijskiego jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.
ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.
Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników gryfonika belgijskiego.
Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla gryfonika belgijskiego nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.
Gryfonik belgijski – chów czy hodowla?
Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta gryfonika belgijskiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.
Celem chowu jest stworzenie gryfonikowi belgijskiemu prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.
Celem hodowli gryfonika belgijskiego jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.
Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji gryfonika belgijskiego swojego oddziału ZKwP.
Gryfonik belgijski z hodowli – na co zwrócić uwagę?
Przed wyborem gryfonika belgijskiego z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.
Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.
Według uznania hodowcy gryfonik belgijski może być krzyżowany z brabantczykiem lub gryfonikiem brukselskim. Zatem matka lub ojciec miotu mogą nie reprezentować tej samej rasy. W przypadku takiego łączenia miedzy odmianami ras szczenięta otrzymują metryki z wpisem analogicznym do rasy matki. Takie sytuacje wymagają, aby długość włosa u szczeniąt ustalana była po ukończeniu 9 miesiąca życia i ostatecznie klasyfikuje się przynależność rasową piesków.
Gryfonik belgijski – wady dyskwalifikujące szczenięta
Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących gryfonika belgijskiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:
- agresję
- nadmierną bojaźliwość
- braki w pigmentacji nosa lub pigmentacja inna niż czarna
- stałe ukazywanie języka przy zamkniętym pysku
- krzywą żuchwę
- szczękę wystającą przed żuchwę
- jakiekolwiek inne umaszczenie inne niż podane we wzorcu
- jakąkolwiek białą łatę
- wyraźne wady budowy lub zachowania
- Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie
Gryfonik belsgijski – możliwe dziedziczenie chorób
Gryfonik brukselski, jak wiele innych ras psów, narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:
- owrzodzenie rogówki oporne na leczenie
- zaćma
- podwójny rząd rzęs
- podwinięcie rzęs
- dysplazja stawów biodrowych
- alergie skórne
- odkładającą się płytkę nazębną
Poza tym gryfonik belgijski to rasa brachycefaliczna z wszystkimi tego konsekwencjami w postaci problemów z oddychaniem, wentylacją i szybszym męczeniem się podczas upałów.
Ger Dekker, CC BY-SA 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0>, via Wikimedia Commons
Szczeniaki gryfonika belgijskiego – charakter
Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.
Gryfonik to typowy pies do towarzystwa. Wierny, czuły, bardzo wesoły, który uwielbia zabawy. To pies dosyć energiczny, który nie zadowoli się krótkimi aktywnościami. Mocno przywiązuje się do rodziny, ciężko znosi samotność i nie jest niezależny.
Gryfonik belgijski niegdyś użytkowany był jako piesek do ochrony powozów i walki z gryzoniami w stajniach, przez to jest bardzo czujny na każdy ruch.
Rasa ta jest inteligentna i dumna, a traktowana sprawiedliwie uczy się pilnie i opiekunowie nie powinni mieć problemów z jej wychowaniem. Elegancka sylwetka i ruch pieska z powodzeniem sprawdza się na wystawach rasowych. Gryfonik doskonale odnajdzie się jako mały stróż domu, gdyż natychmiast powiadomi opiekuna o każdym niepokojących go wydarzeniach.
Gryfonik belgijski powinien być psem zrównoważonym, nieagresywnym i pozbawionym lęku, a pojawiający się problem ze szczekliwością trzeba opanować już od szczenięcia.
Gryfonik doskonale nadaje się na pierwszego psa w domu – dostosuje do życia nawet w naprawdę mały mieszkaniu. Jest łatwy w transporcie, zaakceptuje zarówno koty, jak i inne psy pod jednym dachem.
Gryfonik odnajdzie się u boku rodziny ze starszymi dziećmi, jak i osoby starszej, ale opiekunowie nie powinni żałować im czułości i czasu na wspólne zabawy.
Czy gryfonik belgijski to pies dla mnie?
Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:
- Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy aktywne spacery dziennie?
- Czy stać mnie na utrzymanie psa?
- Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak gryfonik belgijski?
Gryfonik belgijski– pies czy suka?
Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka gryfonika belgijskiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem1.
Kupując samca gryfonika belgijskiego pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.
Suczka gryfonika belgijskiego będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.
Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.
Szczeniaki gryfonika belgijskiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?
Oglądając szczenięta gryfonika belgijskiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia2:
- Czubek głowy małego gryfonika belgijskiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
- Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
- Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
- Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
- Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
- Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
- Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.
Socjalizacja szczeniąt gryfonika belgijskiego
Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:
- Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
- Baw się ze szczeniakami gryfonika belgijskiego przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
- Szczenięta gryfonika powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
- Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
- Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
- Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
- Poddaj szczenię gryfonika belgijskiego 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
- Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
- Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
- Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
- Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
- Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.
Wyprawka dla gryfonika belgijskiego
Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka gryfonika belgijskiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:
- Obroża dla psa
- Szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku dla psa
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:
- Macie chłodzącej
- Butelce podróżnej z miską
- Obroży na kleszcze
Kiedy szczepić szczenię gryfonika belgijskiego
Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień gryfonika belgijskiego.
- 6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
- 9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
- 12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
- 15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie
Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.
Redakcja
Bibliografia
1 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 10-11.
2 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 12-13.
A. Gough, A. Thomas, Predyspozycje rasowe do chorób psów i kotów, wyd. SIMA WLW, Warszawa 2006.
zkwp.pl/wzorce/81.pdf
fci.be/en/nomenclature/GRIFFON-BELGE-81.html
Poznaj inne rasy psów
