Choroby skóry u psa – 8 CHORÓB, OBJAWY i PRZYCZYNY
Choroby skóry u psa mogą być wywołane przez pasożyty, grzyby, bakterie, wirusy oraz zatrucia. Mogą być również efektem ubocznego działania leków, zaburzeń czynności wątroby, nerek i gruczołów dokrewnych. Zdarza się, że choroby skóry u psa są sumą złego odżywiania oraz reakcji alergicznych.
Spis treści - kliknij strzałkę
Zmiany skórne u psa – objawy
Choroby skóry u psów mogą dawać wiele różnych objawów. Najczęstszymi objawami chorób skórnych u psa są zmiany widoczne na skórze zwierzęcia:
- pryszcze u psa
- strupki na skórze psa
- wypadanie sierści u psa
- grudki i krosty u psa
- Łupież u psa
- wysypka u psa (pokrzywka)
Wśród innych objawów wymienić należy:
- pękanie i krwawienie skóry
- świąd o różnym nasileniu
- rogowacenie skóry
- trzepanie głową
- wylizywanie skóry
- liszaj u psa
- pojawienie się przeczosów (czerwone ślady po drapaniu) i blizn
- łuszczenie się skóry
- zaczerwienienie warg
- matowa sierść
- kryzki naskórkowe
- obrzęk naczyniowy
Szukasz karmy dla psa alergika?
Reklama
Zmiany skórne u psa – przyczyny
Istnieje bardzo wiele przyczyn dermatoz u czworonogów. Choroby skóry u psów mogą wynikać z nabytych schorzeń, genetyki oraz uszkodzeń mechanicznych warstw skóry. Przyczynami zmian skórnych u psa są:
- zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy, choroba Cushinga – nadczynność kory nadnerczy)
- infekcje bakteryjne i wirusowe (drożdżyce i grzybice skóry)
- infekcje pasożytnicze (roztocza, pchły)
- schorzenia wewnętrzne (nowotwory)
- poparzenie słoneczne
- zaburzenia zachowania psa (problemy behawioralne o podłożu autodestrukcyjnym: gryzienie,
- wygryzanie, wylizywanie)
- alergia u psa:
- alergia pokarmowa na składniki pożywienia lub w wyniku niedoborów żywieniowych;
- alergia na pogryzienie owadów, pajęczaków;
- alergia kontaktowa lub wziewna na trujące rośliny dla psa, chemię ogrodową i domową;
- alergia na leki – szczególnie antybiotyki, leki przeciwgrzybicze, substancje odkażające;
- alergia na środki pielęgnacyjne i ochronne (szampony, obroże przeciwkleszczowe)
Atopowe zapalenie skóry u psa to najczęściej występujący rodzaj alergii u czworonogów, mającej podłoże genetyczne. Atopowe zapalenie skóry związane jest najczęściej z alergią na substancje wziewne oraz pokarm.
AZS u psa objawia się silnym świądem w okolicach uszu, nasady ogona i łap. Atopia wywołuje reakcje psa w postaci drapania, a co za tym idzie, pojawiają się podrażnienia i obrzęk, często rany zaczynają się sączyć. Atopowe zapalenie skóry u psa objawia się także potrząsaniem głową (bardzo częsty przy AZS u psa stan zapalny uszu) i starannym wylizywaniem kończyn i przestrzeni międzypalcowych, jako kolejne konsekwencja występującego świądu skóry. Jasno umaszczone psy intensywnie liżąc określone okolice, zmieniają barwę sierści na rdzawą. Dostrzeżenie tej zmiany w wyglądzie psa bez innych dolegliwości świadczy przeważnie o atopowym zapaleniu skóry u psa. Swędzenie zadu i okolic odbytu także może sugerować atopowe zapalenie skóry u psa. Saneczkowanie oraz wylizywanie tych okolic może być sygnałem świadczącym o alergii. W przypadku takich objawów warto zwrócić uwagę czy pies drapie również uszy i wygryza łapy. Wtedy prawdopodobieństwo atopii u psa jest bardziej prawdopodobne. Samodzielne objawy tarcia zadem o ziemię i wylizywania odbytu może sugerować opiekunowi zarobaczenie lub problem z gruczołami okołoodbytowymi, a nie atopowe zapalenie skóry u psa.
Ropne zapalenie skóry u psa
Bakteryjne ropne zapalenie skóry u psa powstaje w wyniku samouszkodzeń, zapalenia skóry w miejscu połączeń skóry i błon śluzowych lub pod wpływem nawracającego zapalenia skóry (czyraczność) w przestrzeniach międzypalcowych psa. Ropne zapalenie skóry u psa przez fakt bardzo częstego występowania nie może być traktowane jako ostateczne rozpoznanie choroby, gdyż z reguły jest związane z atopowym zapaleniem skóry u psa (atopia u psa). Sygnałem ostrzegawczym jest przede wszystkim świąd i wystąpienie zmian skórnych u psa (czerwone, okrągłe, łuszczące się placki) jako pokłosie alergii pokarmowej u psa. Ropne zapalenie skóry u psa przybiera postać nawracającą, zwłaszcza jeśli towarzyszą mu choroby współistniejące takie jak AZS u psa, otyłość czy zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia hormonalne). Do ropnego zapalenia skóry predysponują psy, które mają nadmiernie pofałdowaną skórę, gdzie może dochodzić do nieprawidłowego ocierania fałd, zachodzących pod nimi zmian mikrośrodowiskowych skóry oraz tworzenia modzeli w wyniku ucisku. Ropne zapalenie skóry u psa najczęściej rozwija się powierzchniowo, choć może obejmować głębsze warstwy skóry.
Szukasz karmy dla psa alergika?
Reklama
Hotspot u psa
Hotspot u psa to jedna z najczęściej rozpoznawanych chorób dermatologicznych, które pojawia się wiosną i latem. Hot spot ma charakter sączącego zapalenia skóry, które może mieć również ropny charakter. Niestety nie ma jednej przyczyny, która może wywoływać tę chorobę skóry u psa. W rzeczywistości wszystko, co powoduje podrażnienie skóry oraz uporczywy świąd i jest czynnikiem wywołującym drapanie psa, może skutkować rozwojem hot spotów u psów. Hot spot może wystąpić w wyniku alergii skórnych i wziewnych, częste problemy występują u psów długowłosych, które wiosną i latem bawią się w zbiornikach wodnych, co sprzyja namnażaniu się bakterii, które mogą prowadzić do chorób skórnych u psów. Rozpoznanie tego problemu wykonuje się na podstawie objawów klinicznych. Hot spoty to niewielkie, mierzące ok 3 cm, owalne zaczerwienienia skóry, które sprawiają psu dyskomfort. Z czasem, na skutek podrażnienia mechanicznego hot spot może się zaognić i zmienić charakter na ropny. W obszarze hot spotu pies traci również włosy. Choroba ta nie jest zaraźliwa, ale powinna być odpowiednio szybko zdiagnozowana i leczona, gdyż jest niezwykle uciążliwa dla psa.
Świerzb u psa
Świerzb u psa to zaraźliwa choroba pasożytnicza, która rozwija się na powierzchni skóry (świerzbowiec uszny) lub w płytkich warstwach naskórka (świerzbowiec drążący). Objawem sugerującym pojawienie się świerzbowca u psa jest bardzo silny świąd skóry (sarcoptes scabiei) lub uszu (otodectes cyntois) oraz widoczne na skórze strupki, rumień i grudki w zależności od rodzaju świerzbowca u psa. Zmiany skórne u psa obejmują szczególnie głowę, jednak można je dostrzec także na kończynach, brzuchu i klatce piersiowej. Objawy zmieniają się wraz z postępem choroby na poświądowe. Pies zaczyna łysieć placami lub włos się przerzedza, na skórze widać przeczosy, otarcia, strupy. Świerzb u psa w postaci przewlekłej ujawnia inne zmiany skórne u psa: opuchliznę, liszaj, rogowacenie oraz zmiany jej barwy. Świerzbowiec u psa wyniszcza organizm. Pies chudnie, odczuwa permanentny ból i pieczenie, jest osłabiony, węzły chłonne są powiększone, a choroba skóry u psa toczy niemal całe jego ciało. W przypadku świerzbu usznego pogarsza się słuch lub pies głuchnie, ze skóry sączy się ciemny wysięk i zawsze diagnozuje się zapalenie wewnętrznego przewodu słuchowego.
Grzybica u psa
Grzybica u psa, czyli dermatofitoza, to pojęcie obejmujące grzybice skóry u psów oraz jej wytwory. Co Ważne dermatofitozy, dotyczą tylko i wyłącznie grzybów wielokomórkowych, co oznacza, że drożdżaki u psa, które są grzybami jednokomórkowymi, nie zaliczają się do wspomnianych wyżej chorób. W przypadku psów niemal 80% przypadków grzybicy wywołuje Microsporum canis.
Autorstwa Roberto J. Galindo – Own Work: Foto tomada por Roberto J. Galindo, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2216925
Microsporum canis to klasyczny przykład dermatofitu zoofilnego. Jego biernymi nosicielami mogą być psy, które przenoszą grzyby na sierści. Grzyb ten może być również źródłem zakażenia u ludzi – dlatego należy uważać na całuski dla psa, który kula się po trawie, podczas spacerów.
Rozwój grzybicy na skórze psa ma miejsce wtedy, gdy z zarodników, które znalazły się na warstwie rogowej naskórka zacznie kiełkować grzybnia. Rozgałęziające się strzępki grzybni zaczynają wzrastać wzdłuż włosów do wnętrza torebek włosowych, gdzie rozpadają się na zarodniki, które tworzą wielowarstwową pochewkę wokół włosa. Skłonność do zapadania na tę chorobę skóry mają przede wszystkim psy o upośledzonej odporności, młode, cierpiące na pasożyty, czy karmione niezbilansowanymi karmami.
Nużyca u psa
Nużyca u psa wywoływana jest przez największe z mikroskopijnych pasożytów zewnętrznych skóry – pajęczaki z rzędu roztoczy. Nurzec psi to jeden z trzech rodzajów roztoczy bytujących na skórze czworonogów, żywiąc się łojem i martwym naskórkiem. Zazwyczaj nużeniec u psa diagnozowany jest u szczeniąt poniżej pierwszego roku życia, ale może atakować psy w dowolnym wieku. Roztocza te wgryzają się w głąb skóry, powodując wtórne infekcje, ujawniające się na skórze w postaci wykwitów, łuszczącej się skóry, a z czasem powodując zgrubienia skóry pozbawione sierści, zlokalizowane na pysku, nasadzie ogona i bokach ciała. Nużeniec u psa nie ujawnia się w postaci objawów klinicznych do czasu, gdy nie wystąpią zaburzenia ze strony układu odpornościowego. Ta choroba skóry u psów jest zatem wtórną do innych przewlekłych chorób (m.in. niedoczynność tarczycy, przewlekły stres, choroba nowotworowa). Nużeniec psi żyje na skórze każdego psa i w normalnych warunkach nie zagraża jego zdrowiu, ale i nie przynosi żadnych korzyści. Świąd w przebiegu nużeńca nie występuje, jeśli dodatkowo nie wystąpi wtórne zakażenie bakteryjne. Nużeniec psi nie przenosi się na ludzi i nie jest w stanie żyć bez żywiciela.
Gronkowiec u psa
Gronkowiec u psa bytuje na skórze i błonach śluzowych zwierzęcia. Gronkowiec to bakteria atakująca skórę w chwili jej uszkodzenia. Bakterie gronkowca mogą uaktywnić się w chwili urazów nabłonka, innych zakażeń skóry (w tym nużycy, pooperacyjne) czy zaburzeń odporności (tarczyca, łojotok). Gronkowiec u psa jest efektem zaburzeń homeostazy organizmu zwierzęcia, a jego głównym objawem jest tworzenie się włochatych grudek ropni, czyraków i krost. Wymienione zmiany na skórze zmieniają się z czasem w strupki na skórze psa, a po ich odpadnięciu tworzy się blizna, pozbawiona włosów. Zwykle gronkowiec przejawia się w formie ropnego zapalenia mieszków włosowych. Gronkowiec u psa najczęściej powoduje infekcję skóry krocza, śluzówki jamy ustnej, przestrzeni międzypalcowych i uszu, wywołując zapalenie ucha zewnętrznego. Trzeba pamiętać, że gronkowiec jest częścią normalnej mikroflory skóry i śluzówek psów (przekazywany do 8 godzin po porodzie szczeniakom), ale także głównym patogenem wywołującym infekcje skóry u psów, zwłaszcza osobników osłabionych lub chorych.
Kaszak u psa
Kaszaki to zastoinowe guzy u psa zlokalizowane najczęściej pod skórą lub śródskórnie. Zazwyczaj cyst jest kilka, rzadziej kaszak u psa występuje pojedynczo. Ta choroba skóry powstaje u psów, gdy komórki skóry się nie złuszczają i wnikają w skórę, blokując ujście gruczołów łojowych, które cały czas pracują. Produkowany łój nie ma drogi ujścia, więc gromadzi się, tworząc kaszak pod skórą. Kaszaki u psów są w ograniczonym zakresie ruchome, gdyż nie są ściśle związane z podłożem i można je dość swobodnie przesuwać. U większości przypadków kaszak ma kolor skóry zwierzęcia, rzadziej może nieco odznaczać się ciemniejszą barwą. Wokół cysty może wystąpić przerzedzenie włosa i zaczerwienienie skóry. Cysta u psa może wywoływać świąd i dyskomfort, gdy zostanie uciśnięta lub zahaczona szelkami. W początkowej fazie kaszak u psa jest bezbolesny, ale gdy dochodzi do infekcji guzka, staje się bolesny i zmienia kolor na czerwony w wyniku toczącego się bakteryjnego zakażenia. Może też dojść do wysięku z torbieli, wydzielina jest wtedy gęsta, żółta lub biała i pachnie zjełczałym tłuszczem. Ból intensyfikuje się przy każdym dotknięciu kaszaka. Jeśli opiekun zauważy guzy u psa, powinien natychmiast udać się na wizytę weterynaryjną. Kaszak u psa jest diagnozowany dość szybko i nie wymaga dodatkowych badań, by go potwierdzić.
Zmiany skórne u psa – profilaktyka
Profilaktyka chorób skóry u psa obejmuje szereg działań mających na celu zapobieganie wystąpienia zmianom na skórze u psa, ale i ograniczenie ich rozwoju, jeśli już się pojawiły. Właściwa higiena własna i otoczenia utrudnia także namnażanie bakterii i pasożytów w przestrzeni użytkowej wszystkich domowników, co z kolei przyczynia się do systematycznego ich usuwania.
Zapobiec chorobom skórnym u psów można poprzez:
- odpowiednie żywienie psa np. poprzez stosowanie karm hipoalergicznych, zawierających wysokiej jakości składniki odżywcze (zapobieganie niedoborom) oraz stały dostęp do czystej wody
- unikanie częstych kąpieli psa, jeśli nie są one konieczne
- dbanie o higienę sierści psa w tym świadomy dobór szamponów i środków pielęgnacyjnych skóry, przegląd i wyczesywanie sierści, utrzymanie czystości akcesoriów psa i higieny w domu
- eliminacja czynników alergizujących (roztoczy poprzez sprzątanie, pcheł poprzez sprzątanie, stosowanie środków ochrony przed pasożytami zewnętrznymi lub wewnętrznymi, eliminacja alergenów pokarmowych w pożywieniu poprzez dietę eliminacyjną)
- zwalczanie i zapobieganie inwazją pcheł
Poza wymienionymi działaniami opiekun psa zawsze powinien podejmować leczenie, gdy zmiany skórne u psa są niewielkie oraz stosować się do zaleceń i czasu trwania terapii określonej przez lekarza weterynarii, bez względu na dostrzeżoną przez opiekuna poprawę stanu skóry psa.
Redakcja
Bibliografia
T. Frymus, Choroby zakaźne psów, Wyd. SI-MA, Warszawa 1999.
N. Martiz, Gdy twój pies choruje, Warszawa 2010.
P. Prelaud, Choroby alergiczne u psów, Wrocław 2010.
G. Richter, Księga zdrowia psa i kota, Łódź 2018.
Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów
