Reklama

SETER SZKOCKI – hodowla, szczeniaki, wychowanie

pixabay.com/pl/photos/pies-zwierzę-seter-gordon-4320940/

Seter szkocki to pies myśliwski pochodzący od wyżłów angielskich. W Polsce nie jest to zbyt popularna rasa psów, jednak ma swoich miłośników.

Data publikacji: 12 września 2023

Podstawowe informacje o niemieckim seterze szkockim

🌅 Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
🐶 Numer wzorca FCI	6
➡ Waga	25,5 – 29,5 kg
❤ Długość życia	10 – 12 lat
💢 Charakter	Seter szkocki gordon to pieszczoch, który lubi okazywać czułość. To pies żywiołowo reagujący na zabawę i chętnie podejmujący inicjatywę.

Seter szkocki – pochodzenie i historia rasy

Setery to długowłosa odmiana wyżłów angielskich, które od XVIII wieku uczestniczyły w polowaniach na dzikie ptactwo w Wielkiej Brytanii. Wspólna nazwa seterów szkockich, angielskich i irlandzkich pochodzi od słowa „to set”, odnoszącego się do umiejętności tych psów, polegającej na przysiadaniu po zlokalizowaniu zwierzyny w oczekiwaniu na myśliwego.

Rozwój rasy gordon setera

Za ojca rasy uznaje się lorda Aleksandra Gordona, który zajmował się hodowlą seterów od 1820 roku i to od jego wkładu w rozwój rasy psy otrzymały swą ostateczną nazwę. Kształtowanie setera szkockiego polegało na ujednoliceniu maści psa i jego cechach użytkowych. Do tego celu lord wprowadził do puli genetycznej bloodhounda. Rasę początkowo nazywano dość prozaicznie jako czarne podpalane psy. W 1861 roku wystawiono jest po raz pierwszy na osobnym ringu, gdzie zwycięzcą został pies Dandy, protoplasta współczesnych seterów szkockich.

Wzorzec rasy opracowany w 1891 roku uściślił zarówno kwestie wyglądu, jak i nazwy, od tej chwili były to gordon setery. W 1927 roku założono Brytyjski Klub Gordon Setera.

Uznanie setera szkockiego przez FCI

Seter szkocki został wpisany na listę ras uznanych przez FCI 28 maja 1963 roku.

Seter szkocki w Polsce

Seter szkocki po raz pierwszy trafił do naszego kraju w XIX wieku i cieszył się sporą popularnością, podczas pieszych polowań na ptactwo, był psem wystawiającym. Dziś nieliczne setery szkockie gordon są psami towarzyszącymi i wystawowymi.

Jak wygląda seter szkocki

Seter szkocki gordon to pies o szlachetnym wyrazie, sylwetką przypomina silnego konia myśliwskiego – huntera. Głowa setera szkockiego jest głębsza niż szeroka. Czaszka jest lekko zaokrąglona; kufa jest długa, o prawie równoległych liniach, nie spiczasta, ani wąska; nos psa jest duży, szeroki, czarny, o szeroko rozwartych nozdrzach. Oczy setera gordona nie są zbyt wypukłe, osadzone są dostatecznie głęboko pod łukami brwiowymi. Uszy psa są średniej wielkości, osadzone nisko i przylegające do głowy.

Szyja setera szkockiego jest długa, sucha, o łukowato wygiętej linii górnej, bez obwisłego podgardla. Tułów psa ma umiarkowaną długość; klatka piersiowa jest głęboka, lecz niezbyt szeroka; ogon jest prosty lub lekko szablasty, nie sięga poniżej stawu skokowego. Chody psa są równe, miarowe, płynne i posuwiste.

By Hans-Jörg Hellwig – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=9408072

Seter szkocki – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli setera szkockiego jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników seterów szkockich.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla seterów szkockich nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Seter szkocki – chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta setera szkockiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie seterom szkockim prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli seterów szkockich jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji setera szkockiego swojego oddziału ZKwP.

Seter szkocki z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem setera szkockiego myśliwskiego z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Seter szkocki – wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących setera szkockiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

Agresję lub wyraźną lękliwość
Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania
samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Seter szkocki gordon – możliwe dziedziczenie chorób

Seter szkocki gordon, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

Atopia
Modzelowe zapalenie skóry
Rozszerzenie i skręt żołądka
Dysplazja stawów biodrowych
Zwyrodnienie móżdżku
Zaćma
Pierwotna dyskineza rzęsek

Szczeniaki setera szkockiego – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Seter szkocki gordon to inteligentny, pojętny, pełen godności, śmiały pies o przyjaznym i zrównoważonym usposobieniu. To pies żywiołowo reagujący na zabawę i chętnie podejmujący inicjatywę. Nie ma problemu z nawiązywaniem prawidłowych relacji z innymi psami. Lubi dzieci i potrafi wobec nich być bardzo łagodny, ale zabawa i spacery zawsze powinny odbywać się pod nadzorem dorosłych. Preferowanie zabawy to w szczególności ćwiczenia węchowe.

Seter szkocki to pies o zrównoważonym charakterze, pozbawiony agresji i uporu. Potrafi zachować spokój w domu, jeśli jego wszystkie potrzeby są zaspokojone. Setera szkockiego nie uznaje się za psa strachliwego, choć do obcych podchodzi ze sporą rezerwą. Zachowania niszczycielskie mogą wystąpić u psa, gdy jest znudzony, sfrustrowany i nie dba się o jego potrzeby fizyczne i psychiczne. Osoby niedoświadczone w prowadzeniu psów myśliwskich mogą sobie z nim nie poradzić, ale nie zmienia to faktu, iż jest to wspaniały pies rodzinny.

Czy seter szkocki to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem, jak seter szkocki?

Seter szkocki – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka setera szkockiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca setera szkockiego pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka setera szkockiego będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

pixabay.com/pl/photos/pies-seter-gordon-zwierzę-4320937/

Szczeniaki setera szkockiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta setera szkockiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy setera szkockiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt setera szkockiego

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami setera szkockiego przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta setera szkockiego powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię setera szkockiego 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla setera szkockiego

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka setera szkockiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:

Obroża dla psa
Szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku ortopedycznym
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię setera szkockiego

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień setera szkockiego.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.

Redakcja