Reklama

OWCZAREK HOLENDERSKI – hodowla

pixabay.com/photos/dog-walk-k9-defensive-courage-5230993/

Data publikacji: 4 stycznia 2024

Owczarek holenderski to wszechstronny pies użytkowy o typowym usposobieniu owczarka – jest wierny, karny, aktywny i inteligentny.

Podstawowe informacje

🌅 Kraj pochodzenia	Holandia
🐶 Numer wzorca FCI	223
➡ Waga	20 – 35 kg
❤ Długość życia	12 – 14 lat
💢 Charakter	Owczarek holenderski to pies oddany, niezależny i aktywny.

Owczarek holenderski – pochodzenie i historia rasy

Owczarek holenderski to rasa psów bardzo blisko spokrewniona z owczarkiem belgijskim. Owczarka holenderskiego w dzisiejszej postaci hodowano już w XVIII wieku na obszarach Brabancji, Veluwe, t`Gooi oraz Drenthe. W przeszłości pies ten służył jako zwierzę gospodarskie, do zaganiania i pilnowania stad owiec, kur czy krów. Po wykonani zadań pasterskich psy zajmowały się ciągnięciem wózków z mlekiem i stróżowaniem w obejściu. Wraz ze zmianami gospodarczymi w Holandii i spadkiem liczby stad owiec owczarek holenderski stawał się coraz bardziej psem do towarzystwa, ale także psem policyjnym, ratowniczym i wsparciem dla osób niepełnosprawnych.

Zmiana umaszczenia owczarków holenderskich

XX wiek przynosi nie tylko zmiany w użytkowości psa, ale także selekcję hodowlaną pod kątem umaszczenia psów. Owczarki holenderskie w początkach wieku miały umaszczenie w przewadze białe. Kolor ten pomagał im w pracy owczarza, ale postanowiono je wyeliminować, krzyżując owczarka holenderskiego z niemieckim i belgijskim.

Pierwszy opis rasy owczarków holenderskich sporządzono w 1898 roku.

Uznanie rasy przez FCI

Owczarek holenderski został uznany przez FCI za osobną rasę 11 maja 1955 roku.

Owczarek holenderski w Polsce

Pierwsze owczarki holenderskie trafiły do Polski już w połowie lat 90. XX wieku. Mimo wszystko Dutch Shepherd Dog nie jest w naszym kraju zbyt popularną rasą psów.

Jak wygląda owczarek holenderski?

Owczarek holenderski to pies średniej wielkości, proporcjonalny i dobrze umięśniony. Długa i sucha głowa osadzona jest na szyi bez podgardla. Stop psa jest niewielki, ale wyraźny. Długość kufy jest równa długości mózgoczaszki. Nos psa jest zawsze czarny. Średniej wielkości, migdałowate oczy są ciemne i ustawione nieco skośnie. Uszy psa także są średniej wielkości, przy pobudzeniu stojące i niesione wysoko. Tułów owczarka holenderskiego płynnie przechodzi od szyi i w mocny i prosty grzbiet. Lędźwie psa są mocne i kończą się lekko opadającym zadem. Zad wieńczy wiszący prosto lub lekko wygięty ogon. Ogon psa sięga stawu skokowego. Dobrze umięśnione ciało dźwigają równie umięśnione o mocnym kośćcu nogi. Kończyny zakończone są owalnymi, zwartymi łapami o ciemnych i sprężystych opuszkach z czarnymi pazurami.

pixabay.com/photos/dog-game-active-sheep-dog-dutch-5364186/

Owczarek holenderski – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli owczarka holenderskiego jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników owczarków holenderskich.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla owczarka holenderskiego nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Owczarek holenderski – chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta owczarka holenderskiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie owczarkom holenderskim prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli owczarka holenderskiego jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji owczarków holenderskich swojego oddziału ZKwP.

Owczarek holenderski z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem owczarka holenderskiego z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Wszystkie owczarki holenderskie obowiązują próby pracy.

Owczarek holenderski – wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących owczarka holenderskiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

Agresja
Wyraźna lękliwość
Niedostatki typu
Wyraźne wady budowy lub zachowania
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w worku mosznowym

Owczarek holenderski – możliwe dziedziczenie chorób

Owczarki holenderskie nie są predysponowane do żadnych poważniejszych chorób genetycznych. Częste choroby psów tej rasy to:

Dysplazja stawów biodrowych
Wady wzroku

Szczeniaki owczarka holenderskiego – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Owczarek holenderski to rasa psów o bardzo silnym instynkcie stadnym. Jest to pies bardzo oddany rodzinie, do tego stopnia, że może być natrętny. To pies, który potrzebuje dużej dawki codziennej aktywności, bardzo lubi zabawy i doskonale nada się do uprawiania psich sportów np. dogtrekkingu. Pies porusza się swobodnie, elastycznym kłusem, jest wytrwały zarówno w pracy, jak i w zabawie. Owczarek holenderski lubi pracować z opiekunem, potrafi pracować sam, ale też sprawdza się we współpracy z innymi psami. Każdego psa tej rasy obowiązują próby pracy.

Jest to pies inteligentny, szybko się uczy i jest dosyć posłuszny. Pies ma typowy temperament owczarka: czujny, karny i godny zaufania.

Mimo, że owczarek holenderski jest psem niezależnym to ciężko znosi samotność, potrzebuje kontaktu z rodziną. Psy te nie mają instynktu łowcy, przez co nie mają skłonności do ucieczek są za to bardzo szczekliwe, a jeżeli ich potrzeby nie są zaspakajane, to mogą mieć również skłonność do niszczenia przedmiotów.

Owczarek holenderski dobrze sprawdzi się jako pies stróżujący. Nie jest to rasa psa do małego mieszkania. Może mieć trudność, by dogadać się z innymi zwierzętami wprowadzony do domu później od niego.

Wobec dzieci jest to pies bardzo łagodny i opiekuńczy. Niestety rasa ta nie nada się dla osób starszych, ponieważ potrzebuje bardzo dużo intensywnego ruchu.

Czy owczarek holenderski to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy aktywne spacery dziennie, a jeden z nich będzie treningiem sportowym?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak owczarek holenderski?

Owczarek holenderski – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka owczarka holenderskiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca owczarka pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka owczarka holenderskiego będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

pixabay.com/photos/sheep-dog-dutch-k9-courage-game-5295634/

Szczeniaki owczarka holenderskiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta owczarka holenderskiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy małego owczarka holenderskiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt owczarka holenderskiego

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami owczarka holenderskiego przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta owczarka powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię owczarka holenderskiego 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla owczarka holenderskiego

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka owczarka holenderskiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinna znaleźć się:

Obroża dla psa lub szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa na stelażu
Ortopedycznym legowisku dla psa
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów
Kagańcu dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej lub legowisku na podwyższeniu
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię owczarka holenderskiego

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień owczarka holenderskiego.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.