Reklama

Sznaucer olbrzym – hodowla, szczeniaki, wychowanie

pixabay.com/images/id-4053625/

Sznaucer olbrzym narodził się prawdopodobnie w XIX wieku na skutek krzyżowania pinczerów z czarnym dogiem niemieckim i dużym czarnym pudlem.

Data publikacji: 7 maja 2023

Sznaucer olbrzym – podstawowe informacje o rasie

🌅Kraj pochodzenia	Niemcy
🐶Numer wzorca FCI	182
➡Waga	35-47 kg
❤Długość życia	12-14 lat
💢Charakter	Sznaucer olbrzym mimo swoich gabarytów to pies, który lubi zabawy. W domu to pies spokojny, podczas gdy na spacerach całkowicie zmienia swoje zachowanie.

Sznaucer olbrzym – pochodzenie i historia rasy

Przodkami sznaucera olbrzyma są prawdopodobnie górnobawarskie psy wiejskie, które pracowały przy zaganianiu i stróżowaniu, a nawet tępieniu szczurów. Psy te określano jako pinczery stajenne. Pinczery charakteryzowały się rozmaitą szatą: długowłose, krótkowłose, szorstkowłose.

Powstanie rasy sznaucera olbrzyma

Sznaucer olbrzym to rasa psów wyhodowana w XIX wieku. Kluczowy wkład w powstanie sznaucera olbrzyma miał dr Ludwik Reichenbach, który dokonał podziału pinczerów na krótkowłose i szorstkowłose. Już w 1842 roku pinczery szorstkowłose przemianowano na sznaucery. W 1870 roku sznaucery zostały po raz pierwszy wystawione w odrębnym ringu, a zwycięzcą okazała się pies o imieniu „Schnauzer”. Jeszcze w XIX wieku, w 1895 roku Josef Bert założył w Kolonii Zrzeszenie Hodowców Pinczera – Sznaucera. Po rozpadzie zrzeszenia w 1907 roku powstał Bawarski Klub Sznaucera.

W 1913 roku założono księgi rodowodowe sznaucera olbrzyma, a w 1925 roku rasa została oficjalnie uznana za psy służbowe, co uniemożliwiło krzyżowania brodacza monachijskiego ze sznaucerami średnimi.

Choć psy w typie sznaucera olbrzyma widnieją na XV-wiecznych rycinach, to sznaucer olbrzym narodził się prawdopodobnie w XIX wieku na skutek krzyżowania pinczerów z czarnym dogiem niemieckim i dużym czarnym pudlem. Pierwsza wystawa, na której pokazano olbrzymiego sznaucera odbyła się w 1909 roku w Monachium, a rasę nazywano wtedy zamiennie sznaucer monachijski oraz rosyjski sznaucer niedźwiedzi.

Rasowe uznanie sznaucera olbrzyma

Sznaucer olbrzym został wpisany na listę ras FCI 11 lipca 1955 roku.

Sznaucer olbrzym w Polsce

Twórcą pierwszej hodowli sznaucerów olbrzymich była Zofia Wielowieyska. W 1964 roku Władysław Kłodziński sprowadził do Polski niemiecką suczkę o imieniu Ona von Hutberg, która urodziła miot, stanowiący podstawę polskiej hodowli. W latach 70. XX wieku Ewa Dąbrowiecka sprowadziła z Czechosłowacji suczkę sznaucera olbrzymiego o umaszczeniu pieprz i sól.

Jak wygląda sznaucer olbrzymi?

Sznaucer monachijski to duży, mocny i krępy pies. Głowa sznaucera olbrzyma jest proporcjonalna do rozmiarów psa; kufa ma kształt tępo klina; trufla jest zawsze czarna; oczy średniej wielkości, owalne; uszy osadzone wysoko i wiszące. Monachijski pies ma mocny i krótki grzbiet, umiarkowanie szeroką klatkę piersiową; ogon powinien być szablasty lub sierpowaty; kończyny przednie proste, a tylne kątowane.

pixabay.com/images/id-2546744/

Sznaucer olbrzym – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli sznaucera jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników sznaucera olbrzyma.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla sznaucera olbrzyma nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Sznaucer olbrzym - chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta sznaucera jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie sznaucerom prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli sznaucera olbrzyma jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji sznaucera swojego oddziału ZKwP.

Sznaucer olbrzym z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem sznaucera z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Sznaucer olbrzym - wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących sznaucera z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

agresję
wyraźną lękliwość
nadmierną podejrzliwość
nerwowość
widoczne degeneracje budowy
całkowicie odwrócony wyraz płci
wady zgryzu: przodozgryz, tyłozgryz, krzywe szczęki
wady budowy, sierści, umaszczenia
odchylenie od podanych wymiarów o więcej niż 3 cm
samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Sznaucer olbrzym - możliwe dziedziczenie chorób

Sznaucer olbrzym, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

Endokardioza
Atopia
Nadwarżliwość pokarmowa
Sezonowe wyłysienia boków ciała
Bielactwo
Torbiele mieszków włosowych
Niedoczynność tarczycy
Cukrzyca
Wybiórcze zaburzenia wchłaniania kobalaminy (wit. B12)
Czerniak
Rak płaskonabłonkowy palców
Narkolepsja-katapleksja
Jaskra
Czerniak rąbka rogówki
Zaćma

Szczeniaki sznaucera olbrzyma – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Sznaucer olbrzym to najbardziej zrównoważona odmiana spośród wszystkich wielkości sznaucerów. Mimo wszystko nie jest to pies bez charakteru. Krzyżówki z innymi rasami psów spowodowały, że sznaucer monachijski to pies waleczny, z silnym charakterem, a jednocześnie wrażliwy. Pies ten polecany jest dla stanowczych opiekunów, którzy mają doświadczenie w układaniu psów.

Sznaucer olbrzym mimo swoich gabarytów to pies, który lubi zabawy. W domu to pies spokojny, podczas gdy na spacerach całkowicie zmienia swoje zachowanie. Jest to rasa inteligentna, służąca do obrony. Mimo, że w przeszłości sznaucery brały udział w polowania dzisiaj po ich myśliwskim instynkcie nie pozostało zbyt wiele. Mimo to sznaucer to doskonały wybór na psa stróżującego.

Sznaucer nie jest psem niezależnym, mocno przywiązuje się do swojej rodziny, niektóre psy potrafią cierpieć na lęk separacyjny, dlatego od szczeniaka należy przyzwyczajać sznaucera do zostawania samemu. Nie jest to rasa ze skłonnościami do ucieczek.

Czy sznaucer to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak sznaucer olbrzym?

pixabay.com/images/id-3632837/

Sznaucer olbrzym – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka sznaucera pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca sznaucera pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka sznaucera będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

Szczeniaki sznaucera – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta sznaucera w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy sznaucera nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt sznaucera olbrzyma

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami sznaucera przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta sznaucera powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię sznaucera 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla sznaucera

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka sznaucera olbrzyma już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:

Obroża dla psa
Szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku ortopedycznym
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię sznaucera

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień sznaucera.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.

Redakcja