Reklama

PŁOCHACZ HOLENDERSKI – hodowla, szczeniaki, wychowanie

Mofle, CC BY 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/3.0>, via Wikimedia Commons

Data publikacji: 30 marca 2024

Płochacz holenderski to nie tylko pies na kaczki, to także doskonały sportowiec i układny pies rodzinny. Niestety jest też rasą bardzo rzadką.

Podstawowe informacje o rasie

🌅 Kraj pochodzenia	Holandia
🐶 Numer wzorca FCI	314
➡ Waga	9-11 kg
❤ Długość życia	12 – 14 lat
💢 Charakter	Płochacz holenderski to pies aktywny, wylewny i zawsze chętny do pracy.

Płochacz holenderski – pochodzenie i historia rasy

Psy bardzo podobne do płochacza holenderskiego były uwieczniane na obrazach w XVI i XVII w. Rasa przez zawirowania historyczne niemal wyginęła, a w czasie II wojny światowej, w 1942 roku baronowa Van Hardenbroek van Ammerstol podjęła się próby jej odtworzenia. Zleciła poszukiwania psów uwiecznionych na obrazach. Poszukiwania zakończyły się sukcesem na farmie, w prowincji Friesland (Fryzji). Suczka Tommy stała się założycielką hodowlaną płochacza holenderskiego.

Użytkowanie rasy wczoraj i dziś

Głównym zadaniem płochacza holenderskiego był udział w polowaniach na ptactwo wodne. Pierwotnie rasa ta miała wabić kaczki swoim wesołym zachowaniem w wodzie. Kaczki zainteresowane psem wpadały w pułapkę i trafiały na stół. Obecnie płochacz holenderski nadal wypłasza kaczki, lecz ostatecznie mają one być jedynie zaobrączkowane, a nie zjedzone.

Uznanie rasy przez FCI

FCI wpisało rasę do rejestru w 1971 roku, a oficjalnie uznało 31 stycznia 1990 roku.

Płochacz holenderski w Polsce

Płochacz holenderski jest bardzo mało znaną rasa nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Poza Holandią kooikerhondje jest rzadko spotykany.

Jak wygląda płochacz holenderski?

Płochacz holenderski jest zbudowany harmonijnie. Na suchej i umięśnionej szyi osadzona jest proporcjonalna głowa psa. Linie głowy są czyste i miękkie. Lekko klinowata kufa wieńczy zawsze czarny nos. Migdałowate oczy są wybarwione na ciemny brąz. Na głowie widać średnio duże uszy, które pies nosi blisko polików. Czarne dłuższe frędzle na końcówkach uszu są bardzo pożądane u psa i nazywane są „kolczykami”. Krótki i mocny grzbiet płochacza holenderskiego kończą szerokie i mocne lędźwie. Lekko opadający zad psa wieńczy dobrze owłosiony ogon z pióropuszem i białym koniuszkiem. Ogon psa jest przedłużeniem linii grzbietu i noszony jest na linii grzbietu lub pionowo. Niemal kwadratowa sylwetka kooikerhondje dźwigana jest przez proste kończyny o mocnym kośćcu i małych owalnych łapach skierowanych frontalnie.

Płochacz holenderski – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli płochacza jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników kooikerhondje.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla płochaczy holenderskich nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Płochacz holenderski – chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta płochacza holenderskiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie kooikerhondje prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli płochacza holenderskiego jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji płochaczy holenderskich swojego oddziału ZKwP.

Płochacz holenderski z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem kooikerhondje hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Płochacz holenderski – wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących płochacza holenderskiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

Agresja
Wyraźna lękliwość
Maść biało-czarna
Maść trójbarwna
Deformacje budowy lub zaburzenia charakteru
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Płochacz holenderski – możliwe dziedziczenie chorób

Płochacz holenderski, jak wiele innych ras psów, narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

Zwichniecie rzepki
Zaćma
Choroba von Willebranda

Hundepfote, CC BY-SA 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0>, via Wikimedia Commons

Szczeniaki płochacza holenderskiego – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Płochacz holenderski jest towarzyskim, wesołym i uczuciowym psem, który ma spore potrzeby ruchowe. Uwielbia się bawić i jest do tego najlepszym możliwym kompanem. Pies jest szybki, a w pracy także czujny, cięty i pewny siebie. Pies lubi się uczyć i pracować, jest bystry i jeśli nie płoszy kaczek, powinien zajmować się tępieniem gryzoni. Dobrym domem dla płochacza holenderskiego będzie zatem wiejska farma lub stadnina w bliskim kontaktem zbiorników wodnych. Pies w takich miejscach zawsze będzie miał co robić, czy to w lesie, polu czy w obejściu.

Jeśli opiekun sprosta jego oczekiwaniom ruchowym i umysłowym, wtedy pies w domu zachowuje się spokojnie. Dla rodziny jest zawsze łagodnym, wylewnym i niehałaśliwym towarzyszem. Z natury płochacz holenderski jest psem przyjacielsko nastawionym do otoczenia, a dla opiekunów łatwym do układania. Płochacz holenderski nie może i nie powinien być psem agresywnym, zlęknionym czy nadpobudliwym.

Czy płochacz holenderski to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy aktywne spacery dziennie, z których jeden z nich będzie treningiem sportowym?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak kooikerhondje?

Płochacz holenderski – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka płochacza holenderskiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca płochacza holenderskiego pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka kooikerhondje będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

Szczeniaki płochacza holenderskiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta płochacza holenderskiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy płochacza holenderskiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt płochacza holenderskiego

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami płochacza holenderskiego przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta kooikerhondje powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię płochacza 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla płochacza holenderskiego

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka płochacza holenderskiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinna znaleźć się:

Obroża dla psa lub szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku dla psa
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej lub legowisku na podwyższeniu
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię płochacza holenderskiego

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień płochacza holenderskiego.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.