Pekińczyk – hodowla, szczeniaki, wychowanie
pixabay.com/images/id-2719538/
Według chińskiej legendy pekińczyk łączy w sobie nobliwość lwa z gracją małpki, w istocie tak właśnie jest. Dodatkowo pekińczyk to pies o silnym charakterze.
Spis treści - kliknij strzałkę
Podstawowe informacje o pekińczyku
🌅 Kraj pochodzenia | Chiny |
🐶 Numer wzorca FCI | 207 |
➡ Waga | 3-5 kg |
❤ Długość życia | 12 – 14 lat |
💢 Charakter | Pekińczyka charakterologicznie opisuje się jako psa niezależnego, upartego i zupełnie nie zainteresowanego zabawą. |
Pekińczyk – pochodzenie i historia
Pekińczyk to rasa psów, która pochodzi z Tybetu. Jest to jednocześnie jedna z najstarszych ras psów, której ślady sięgają nawet 2000 lat p.n.e., gdy psy w tym typie trafiły do Chin. Nawet Budda pokazywał się w otoczeniu małych pekińczyków. Gdy w XIII wieku buddyzm stał się religią cesarskiego dworu, to pekińczyki zostały utytułowane jako obrońcy wiary.
Zmiany w eksterierze pekińczyka
W dalekiej przeszłości pekińczyki wyglądały zupełnie inaczej. Dopiero za czasów dynastii Manchu w latach 1644-1912 pekińczyki zaczęły się zmieniać, wraz z popularnością na miniaturyzację. W tamtych czasach pekińczyki zostały uznane za skarb cesarstwa. Pekińczyk był bardzo cennym stworzeniem, które mogła posiadać jedynie rodzina cesarska. Cesarz Chin w uznaniu zasług dygnitarzy mógł podarować pieska, jednak w chwili śmierci opiekuna pekińczyk musiał być zwrócony do pałacu. Ostatnia chińska cesarzowa Tzu Hsi wydała nawet przepisy, zgodnie z którymi pekińczyk powinien mieć krótkie, ugięte nóżki, by nie mógł zbyt daleko uciec, oraz kryzę z włosa dookoła szyi, by dodać mu godności.
Pekińczyk w Europie
W Europie pekińczyk pojawił się w wyniku zdobycia Pałacu Letniego przez wojska brytyjskie w 1860 roku. Cesarzowa nie chcąc, by psy trafiły w ręce wroga, nakazała zabić wszystkie psy. Na szczęście udało się uratować pięć z nich. Suczka Looty trafiła w ręce królowej angielskiej Wiktorii, a pozostałe cztery psy znalazły się u księżnej Richmond, dając początek hodowli Goodwood – pierwszej europejskiej hodowli pekińczyków.
Droga do rasowego uznania pekińczyka
Pierwsza hodowla pekińczyka w Anglii została założona w latach 70. XX wieku. W 1894 roku za sprawą Loftus Allen pekińczyk Peking Peter pojawił się na wystawie w Chester. W tym czasie kilka psów, podarowanych przez Tzu Hsi trafiło do USA. Pierwszy wzorzec rasy opracowali Anglicy. W 1910 roku Kennel Club uznał rasę, a FCI wpisała ją do swojego rejestru 3 listopada 1966 roku.
Pekińczyk w Polsce
Pekińczyk trafił do Polski w 1925 roku, a już 5 lat później Polska mogła się poszczycić czterema hodowlami tych małych piesków. Niewielka liczba psów przetrwała II wojnę światową, a w latach 70. W ZKwP zarejestrowanych było niemal 900 psów tej rasy. Obecnie pekińczyk nie jest powszechnie występującym psem w naszym kraju.
Jak wygląda pekińczyk?
Pekińczyk to pies o lwim wyglądzie, z czujnym i inteligentnym wyrazem. Głowa pekińczyka jest dość duża, ale proporcjonalnie szeroka. Nos psa nie za krótki i szeroki; kufa powinna być widoczna, ale może być krótka. Oczy psa powinny być czyste, okrągłe, ciemne i błyszczące; uszy osadzone na górnej krawędzi czaszki, noszone przy głowie i nie dłuższe niż do linii rozcięcia pyska. Szyja pekińczyka powinna być krótka i gruba; linia grzbietu prosta; klatka piersiowa szeroka i dobrze wysklepiona żebrami; ogon osadzony wysoko, skręcony, lekko zagięty nad grzbietem z długimi piórami.
pixabay.com/images/id-379835/
Pekińczyk – gdzie szukać hodowli?
Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli pekińczyka jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.
ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.
Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników pekińczyka.
Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla pekińczyka nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.
Pekińczyk - chów czy hodowla?
Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta pekińczyka jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.
Celem chowu jest stworzenie pekińczykom prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.
Celem hodowli pekińczyka jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.
Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji pekińczyka swojego oddziału ZKwP.
Pekińczyk z hodowli – na co zwrócić uwagę?
Przed wyborem pekińczyka z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.
Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.
Pekińczyk - wady dyskwalifikujące szczenięta
Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących pekińczyka z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:
- agresję
- wyraźną lękliwość
- wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru
- Samce muszą mieć́ dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie
Pekińczyk - możliwe dziedziczenie chorób
Pekińczyk, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:
- Endokardioza
- Dermatofitoza
- Nadwrażliwość na ugryzienia pcheł
- Guzy skóry
- Zwężenie odźwiernika
- Krwotoczne zapalenie żołądka i jelit
- Wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego
- Przepukliny
- Rak płaskonabłonkowy skóry
- Wodogłowie
- Podwójny rząd rzęs
- Entropium
- Wypadnięcie gałki ocznej
- Uogólniony postępujący zanik siatkówki
- Wnętrostwo
Szczeniaki pekińczyka – charakter
Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.
Pekińczyk nie jest psem ekstremalnie wylewnym uczuciowo. Jest raczej psem zdystansowanym i to on decyduje o tym czy potrzebuje pieszczot od opiekuna, czy nie.
Wygląd pekińczyka może być bardzo mylący. Pod powierzchnią słodkiej mordki kryje się pies uparty, pewny siebie, bardzo niezależny, który do szczęścia nie potrzebuje nawet własnego opiekuna. Pekińczyk nie jest psem czekającym na pozwolenie, robi co chce i działa według własnego uznania. Mały pekińczyk może być sympatycznym towarzyszem tylko dla osób rozumiejących naturę rasy i jej trudny charakter.
Rasa ta preferuje środowisko miejskie, nadaje się nawet do małego mieszkania, gdyż nie potrzebuje dużo miejsca i przestrzeni życiowej. Wychowany wspólnie z innymi zwierzętami będzie je tolerował.
Czy pekińczyk to pies dla mnie?
Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:
- Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę?
- Czy stać mnie na utrzymanie psa?
- Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak pekińczyk?
Pekińczyk – pies czy suka?
Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka pekińczyka pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem1.
Kupując samca pekińczyka pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.
Suczka pekińczyka będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.
Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.
pixabay.com/images/id-2334385/
Szczeniaki pekińczyka – na co zwrócić uwagę przed zakupem?
Oglądając szczenięta pekińczyka w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia2:
- Czubek głowy pekińczyka nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
- Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
- Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
- Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
- Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
- Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
- Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.
Socjalizacja szczeniąt pekińczyka
Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:
- Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
- Baw się ze szczeniakami pekińczyka przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
- Szczenięta pekińczyka powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
- Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
- Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
- Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
- Poddaj szczenię pekińczyka 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
- Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
- Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
- Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
- Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
- Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.
Wyprawka dla pekińczyka
Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka pekińczyka już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:
- Obroża dla psa
- Szelki dla psa
- Smycz dla psa
Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:
- Miskach dla psa
- Legowisku ortopedycznym
- Zabawkach dla psa
- Woreczkach na odchody
- Szczotce do sierści dla psa
- Szamponach i odżywkach
- Adresówce dla psa
- Paście i szczoteczce do zębów
Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:
- Macie chłodzącej
- Butelce podróżnej z miską
- Obroży na kleszcze
Kiedy szczepić szczenię pekińczyka
Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień pekińczyka.
- 6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
- 9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
- 12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
- 15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie
Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.
Redakcja
Bibliografia:
1 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 10-11.
2 B. Fogle, Psy. Wielka encyklopedia, Tom 1, Wyd. Axel Springer Polska, s. 12-13.
A. Tomas, Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, Warszawa 2006.
ci.be/en/nomenclature/PEKINGESE-207.html
zkwp.pl/wzorce/207.pdf
Poznaj inne rasy psów
