Reklama

BRABANTCZYK – hodowla, szczeniaki, wychowanie

pixabay.com/photos/dwarf-griffon-brabant-dog-cute-2528708/

Brabantczyk to mały, aktywny piesek o silnym charakterze, który nada się zarówno dla rodziny z dziećmi, jak i dla osoby starszej do towarzystwa.

Data publikacji: 25 sierpnia 2023

Podstawowe informacje o brabantczyku

🌅 Kraj pochodzenia	Belgia
🐶 Numer wzorca FCI	82
➡ Waga	3-6 kg
❤ Długość życia	12 – 14 lat
💢 Charakter	Brabantczyk to czuły, przepełniony pies, który uwielbia zabawy. To mały pies o żywym temperamencie, jednak potrafi być spokojny, dostosowując się do sytuacji.

Brabantczyk – pochodzenie i historia rasy

Brabantczyk dzieli swoją historię z gryfonikiem belgijskim i gryfonikiem brukselskim. Psy w tym typie pochodzą najprawdopodobniej od pinczera małpiego. Wprowadzenie do hodowli krwi kilku inny ras, w tym: Cavalier King Charles Spaniela, yorkshire teriera oraz teriera irlandzkiego skutkowało powdtaniem psów niemal identycznych pod względem budowy ciała, różniących się przede wszystkim okrywą włosową.

Dla kogo hodowano brabantczyki

Brabantczyki to rasa psów, która w przeszłości pilnowała warsztatów i domów rzemieślników, kupców i robotników. Psy te zyskały uznanie arystokracji towarzysząc przy podróżach dorożkami, dzięki temu zainteresowały się nimi bogate damy dworu.

Popularność brabantczyków

Brabantczyki zostały oficjalnie wystawione po raz pierwszy w 1880 roku. W 1883 roku oficjalnie wpisano do Ksiąg Rodowodowych św. Huberta pierwsze brabantczyki.

Jeszcze pod koniec XIX wieku, w 1885 roku, brabantczyki zostały wyeksportowane do Anglii, gdzie w 1888 roku rasa została uznana przez angielski Kennel Club.

Około 1900 roku popularność rasy wzrosła, dzięki zainteresowaniu Marii Henrietty, królowej belgijskiej. Standard rasy ustalono w 1905 roku. W tym czasie były one już eksportowane m.in. do USA, Czech, Rosji, a nawet Skandynawii.

Uznanie brabantczyka przez FCI

Brabantczyk został wpisany na listę ras FCI w 26 października 1954 roku.

Brabantczyk w Polsce

Brabantczyk to mało znana rasa psów w Polsce. Istnieje niewiele hodowli, a przez to bardzo mało szczeniąt brabantczyka do kupienia w Polsce.

Jak wygląda brabantczyk?

Brabantczyk to mały, mocny pies do towarzystwa o kwadratowej sylwetce. Głowa brabantczyka jest stosunkowo duża względem tułowia, jest szeroka i zaokrąglona i ma prawie ludzki wygląd, co powoduje, że jest najbardziej charakterystyczną cechą psów tej rasy, która przyciąga uwagę. Kufa wraz z nosem jest bardzo krótka, nie przekracza 1,5 cm. Nosa psa powinien być czarny i osadzony na poziomie oczu. Oczy brabantczyka są duże, okrągłe, nigdy wytrzeszczone i szeroko rozstawione. Usza psa są małe, osadzone wysoko i w dostatecznej odległości od siebie. Uszy nie mogą być kopiowane. Szyja psa jest średnio długa i płynne przechodzi w barki. Tułów brabantczyka jest praktycznie równy wysokości w kłębie psa. Kłąb jest lekko zaznaczony; grzbiet jest prosty, krótki i mocny; lędźwie również są krótkie i mocne; zad szeroki i płaski; ogon jest osadzony wysoko i noszony również wysoko. Kopiowany ogon jest skracany do długości 2/3 długości. Jednak jest on z natury krótki. Ruch psa jest mocny, a równoległy ruch kończyn z dobrą akcją kończyn tylnych jest bardzo pożądany.

CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=73676615

Brabantczyk – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli brabantczyka jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników Brabantczyków.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla brabantczyka nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Brabantczyk – chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta brabantczyka jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie brabantczykom prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli brabantczyków jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji brabantczyka swojego oddziału ZKwP.

Brabantczyk z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem brabantczyka z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Brabantczyk – wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących brabantczyka z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

agresję
wyraźna lękliwość
braki w pigmentacji nosa lub pigmentację inną niż czarna
stałe ukazywanie języka przy zamkniętym pysku
krzywą żuchwę
szczękę wystającą przed żuchwę
jakiekolwiek inne umaszczenie niż te, podane we wzorcu
jakąkolwiek białą łatę
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie

Brabantczyk – możliwe dziedziczenie chorób

Brabantczyk, jak wiele innych ras psów, narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

Dysplazja stawów biodrowych
Alergie skórne
Wodogłowie
Zespół niedrożności oddechowej
Zwichnięcia rzepki
Zaćma
Owrzodzenie rogówki oporne na leczenie

Szczeniaki brabantczyka – charakter

Decydując się na wybór psa, musisz wiedzieć, że między rasami występują różnice nie tylko w wyglądzie zewnętrznym, ale także w zachowaniu i cechach użytkowych.

Brabantczyk to czuły, przepełniony pies, który uwielbia zabawy. To mały pies o żywym temperamencie, jednak potrafi być spokojny, dostosowując się do sytuacji.

W przeszłości brabantczyki wykorzystywane były do tępienia gryzoni w stajniach. Instynkt ten pies może przejawiać, podczas spacerów.

Brabantczyk nie jest psem niezależnym. Potrzebuje ciągłego towarzystwa bliskiego mu rodziny. Pies pozostawiany na długie godziny w samotności może zacząć wokalizować i niszczyć otoczenie. Wobec obcych brabantczyk jest nieufny. Ze względu na skłonność do szczekliwości i nieufność wobec obcych ten mały piesek nada się na psa alarmującego.

Pies tej rasy jest bardzo inteligentny, dzięki czemu doskonale poddaje się nauce posłuszeństwa, komend, a nawet sztuczek.

Brabantczyk nadaje się doskonale do życia w małym mieszkaniu, zarówno dla singla, jak i rodziny z dziećmi. Pies tej rasy nie potrzebuje zbyt dużo ruchu, dlatego nada się również do towarzystwa dla osób starszych.

Czy brabantczyk to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu minimum trzy spacery, z których przynajmniej jeden będzie trwał godzinę lub będzie treningiem sportowym (agility, nosework, obeidance)?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem, jak brabantczyk?

Brabantczyk – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka brabantczyka pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca brabantczyka pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka brabantczyka będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

Szczeniaki brabantczyka – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta brabantczyka w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy brabantczyka nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Bellevuegeek, CC BY-SA 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0>, via Wikimedia Commons

Socjalizacja szczeniąt brabantczyka

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami brabantczyka przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta brabantczyka powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię brabantczyka 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla brabantczyka

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka brabantczyka już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:

Obroża dla psa
Szelki dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku dla psa
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię brabantczyka

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień brabantczyka.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.

Redakcja