Reklama

Socjalizacja psa – czym jest i czy jest konieczna?

Przygarniając psa ze schroniska lub kupując szczeniaka z hodowli, bierzesz odpowiedzialność za jego wychowanie. Jednym z jego elementów jest socjalizacja, a więc wykształcenie w zwierzęciu przeróżnych umiejętności społecznych. Są one niezbędne, aby Twój czworonożny przyjaciel potrafił prawidłowo zachować się w otoczeniu innych psów oraz ludzi. Jak odpowiednio przeprowadzić ten proces i czy faktycznie jest to konieczne? Zobacz!

Psia socjalizacja – na czym polega?

Jeśli zastanawiasz się nad zasadnością procesu socjalizacji psa, pamiętaj, że jest on w pełni naturalny – jego początki obserwuje się już w pierwszych dniach życia szczeniaków, gdy psia matka uczy je zasad panujących w stadzie. Maluchy – wraz z rozwojem – próbują swoich sił, dominacji i badają granice, zatem ich umiejętności społeczne można śmiało porównać do dziecięcych. Nie należy pozostawiać ich przypadkowi – źle wykształcone nawyki zaprocentują w przyszłości i niewątpliwie przysporzą sporych trudności opiekunom.

Co jest ważne w socjalizacji psów? Warto pamiętać o kilku kluczowych elementach:

zapewnienie czworonogowi kontaktu ze środowiskiem – zarówno ludzi, jak i zwierząt,
zadbanie o różnorodność pozytywnych doświadczeń – pupil powinien odwiedzać rozmaite miejsca, spotykać się z przedstawicielami innych ras oraz gatunków, ludźmi o zróżnicowanych cechach charakterystycznych i ubiorze. Dzięki temu zminimalizujesz ryzyko, że rozwinie się u niego awersja na przykład do kotów, osób w kapeluszach czy dzieci,
zachowanie optymalnego tempa uspołeczniania – pamiętaj, żeby nie rzucać szczeniaka na tak zwaną głęboką wodę, ponieważ może to przynieść skutek odwrotny od oczekiwanego. Jeśli pies się wystraszy, to – zamiast socjalizacji – efektem będzie niechęć do danych bodźców, które w przyszłości mogą wywoływać nawet agresję.

Etapy socjalizacji psów zgodne z rozwojem zwierzaka

Podobnie jak człowiek, również zwierzę ma swój określony cykl rozwoju. Warto dopasować do niego przebieg socjalizacji:

od narodzin do 3 tygodnia życia – szczeniak zaczyna dopiero poznawać otoczenie i całym światem jest dla niego to, co znajduje się najbliżej,
5-8 tydzień – mały piesek może być zlękniony i przytłoczony nadmiarem bodźców, dlatego w tym czasie odradza się rozdzielanie szczeniaków od matki – jej obecność daje im niezbędne poczucie bezpieczeństwa,
3-6 miesiąc – to czas intensywnego rozwoju wymagający dużej uwagi w procesie socjalizacji. Po pierwsze – ważne jest budowanie więzi z właścicielem, zaufania oraz posłuszeństwa, a po drugie – poznawanie nowych ludzi. Dobrze, gdy pupil ma kontakt z obcymi każdego dnia. Na tym etapie zwierzak uczy się też spokojnego chodzenia na smyczy,
9-15 miesiąc – może zaskakiwać, że dotychczas spokojny i zrównoważony pies staje się nagle nie do okiełznania. Wszystkiemu winne są hormony i okres dojrzewania – Twój czworonożny przyjaciel buntuje się, dlatego tak ważna jest dbałość o pilnowanie poprawnych zachowań społecznych oraz konsekwentne wyznaczanie granic,
powyżej 15 miesiąca – w tym wieku pies jest dorosły, a proces socjalizacji powinien przynieść rezultaty w postaci zwierzaka spokojnego, stabilnego i pełnego ufności do swojego właściciela.

Socjalizacja psa dorosłego – czy jest możliwa?

Martwisz się, że przygarnięty ze schroniska pies stracił możliwość socjalizacji? Nic bardziej mylnego. Nauczenie go poprawnych zachowań społecznych czy walka z wykształconymi już nawykami to spore wyzwanie, jednak przy odpowiednim zaangażowaniu da się to zrobić. Warto w takim przypadku skonsultować się z behawiorystą zwierzęcym – z pewnością zdiagnozuje on najważniejsze problemy czworonoga i pokaże Ci, jak pracować z psem, aby osiągnąć pożądane rezultaty. Najważniejsza jest konsekwencja i spokój właściciela – tylko wtedy masz szansę stać się dla swojego pupila przewodnikiem godnym zaufania.