Porady dotyczące psów i kotów, ciekawostki, zdrowie, żywienie - zoonews.pl
Reklama
Reklama

Reklama

Nicienie u psa – objawy, przyczyny, leczenie, profilaktyka

Nicienie u psa

pixabay.com/images/id-3279148/

Spis treści

Nicienie to grupa pasożytów wewnętrznych o obłym kształcie, które mogą zasiedlać zarówno układ pokarmowy psa, jak i płuca, serce, a nawet skórę. Niestety robaki te mają potencjał zoonotyczny, co oznacza, że są niebezpieczne także dla człowieka. Jak nie dopuścić do inwazji nicieni u psa? Jakie objawy może wykazywać pies, który niestety ma nicienie? Co zrobić, by się ich pozbyć z psa? Odpowiedzi na te i kilka innych pytań znajdziesz w poniższym artykule.

Nicienie u psa – co to za pasożyty?

Nicienie to pasożyty bytujące w organizmie psa, określane również jako robaki obłe. Te podłużne organizmy mogą osiągać różnorodne rozmiary, od kilku milimetrów do kilkudziesięciu centymetrów, w zależności od gatunku. Składają się z oskórka, nabłonka i warstwy mięśniowej, co nadaje im charakterystyczną, wydłużoną formę.

Nicienie u psa dzielą się na dwie główne kategorie:

  1. Nicienie jelitowe, takie jak glista psia, tęgoryjec i włosogłówka, lokalizują się głównie w przewodzie pokarmowym psa.
  2. Nicienie pozajelitowe, w tym nicienie płucne, sercowe i podskórne, bytują w innych narządach i tkankach, wykraczając poza układ pokarmowy.

 

Pasożyty te nie tylko żywią się na koszt swojego gospodarza, ale również mogą negatywnie wpływać na jego stan zdrowia, przyczyniając się do różnorodnych problemów. Zarażone psy mogą wydalać jaja nicieni, co sprzyja rozprzestrzenianiu się infekcji wśród innych zwierząt. Szczególnie narażone na poważne konsekwencje zdrowotne są szczenięta, psy starsze oraz te z osłabionym układem odpornościowym, u których infekcja może prowadzić do szybkiego pogorszenia się stanu zdrowia.

Czy nicienie są groźne dla człowieka?

Tak! Nicienie mogą być zagrożeniem dla ludzi, gdyż są wektorami zoonoz, chorób przenoszonych ze zwierząt na człowieka. Dlatego ważne jest regularne odrobaczanie psów i dbanie o higienę, aby ograniczyć ryzyko zarażenia nicieniami zarówno u psów, jak i u ludzi.

Chroń swojego psa przed robakami

Reklama

Tabletki na robaki dla psów

Więcej o tabletkach InPar na stronie: InPar odrobaczające tabletki dla psów

Objawy jakie powodują nicienie

Początkowo pies, u którego doszło do zarażenia nicieniami może nie wykazywać żadnych objawów. Wraz ze wzrostem zarobaczeni i jednoczesnym spadkiem odporności organizmu psa mogą pojawić się takie objawy nicieni, jak:

  • Apatia i osowiałość
  • Utrata apetytu
  • Spadek masy ciała
  • Matowa i wypadająca sierść
  • Wzdęcia
  • Drgawki

 

W sytuacji, gdy nicienie zasiedlają układ pokarmowy psa, charakterystyczne symptomy to częste wymioty oraz biegunka. Dojrzałe osobniki tych robaków mogą być wydalane z kałem, a czasem – szczególnie w przypadku glisty psiej – możliwe jest dostrzeżenie całego pasożyta w ekskrementach. Psy silnie zainfekowane mogą również saneczkować

Jeśli nicienie zagnieżdżą się w układzie oddechowym, pies może doświadczać problemów z oddychaniem, wydzielać śluz z nosa, ale przede wszystkim może często kaszleć, co jest przyczyną przeniesienia robaków z płuc do przewodu pokarmowego.

W niektórych sytuacjach, pasożyty takie jak nicień sercowy, mogą dotrzeć do serca, co z kolei może prowadzić do zapaści sercowej oraz omdleń.

W kontekście nicieni podskórnych, przenoszonych przez samice komarów, ich obecność u psa może objawiać się tworzeniem się guzków skórnych, wewnątrz których znajdują się larwy lub dorosłe stadia tych pasożytów.

Skąd nicienie u psa?

W zależności od gatunku nicienia zarażenie może mieć różny przebieg:

  • W przypadku glisty psiej do zarażenia dochodzi zazwyczaj drogą płodową bądź z mlekiem matki. Szczenięta mogą również zarazić się glistą psią ze środowiska, np. pijąc wodę ze zbiornika, jedząc trawę czy pokarm, na którym znajdowały się jaja nicieni.
  • Do zarażenia tęgoryjcem przez psa dochodzi poprzez zjedzenie pokarmu, w którym znajdują się larwy, do zarażenia może dojść również na etapie płodowym oraz z mlekiem matki, a także przez przełamanie bariery skóry zwierzęcia.
  • Do zarażenia włosogłówką u psa dochodzi poprzez spożycie pokarmu bądź wody, w których obecne są jaja włosogłówki.
  • Nicienie płucne dostają się do organizmu psa przez zjedzenie zarażonego ślimaka, wypicie wody z kałuży, w której bytował ślimak, a nawet na skutek zjedzenia trawy bądź polizania patyka, na którym został śluz ślimaka.
  • Do zarażenia nicieniem sercowo-płucnym u psa dochodzi poprzez ugryzienie przez zarażonego komara. Samica komara wprowadza larwy nicieni w trzecim stadium, podczas żerowania na psie.
  • Nicienie podskórne przenoszone są na psa również przez komary. Samica komara wprowadza larwy nicieni w trzecim stadium, podczas żerowania na psie.

Jak pozbyć się nicieni u psa?

Leczenie psa z nicieni wymaga przemyślanej strategii, mającej na celu nie tylko wyeliminowanie pasożytów, ale i zapobieganie rozwojowi oporności na stosowane preparaty. Podstawą skutecznego leczenia jest dokładna diagnostyka, która obejmuje badanie kału psa w poszukiwaniu jaj, larw lub dorosłych form nicieni. Niektóre przypadki mogą również wymagać przeprowadzenia dodatkowych badań, takich jak analiza krwi, bronchoskopia, prześwietlenie klatki piersiowej lub echokardiografia, zwłaszcza gdy istnieje podejrzenie zarażenia nicieniami pozajelitowymi.

Na podstawie wyników diagnostycznych, lekarz weterynarii zaproponuje odpowiedni preparat odrobaczający, dostosowując dawkowanie i częstotliwość podania do indywidualnych potrzeb zwierzęcia. Ważne jest, aby dokładnie przestrzegać zaleceń weterynarza dotyczących schematu odrobaczania. Niekiedy, jak przy leczeniu nicienia sercowo-płucnego konieczne będzie ograniczenie ruchu psa, by nie doszło do zatoru płucnego.

Po zakończeniu leczenia konieczne jest ponowne badanie kału, aby ocenić skuteczność terapii.

Chroń swojego psa przed robakami

Reklama

Tabletki na robaki dla psów

Więcej o tabletkach InPar na stronie: InPar odrobaczające tabletki dla psów

Jak chronić psa przed nicieniami?

Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym obejmuje w szczególności:

  • Zabezpieczenie psa przed pasożytami zewnętrznymi, takimi jak kleszcze, pchły, wszy, wszoły i komary w okresie od lutego do października
  • Regularne badanie kału psa bądź odrobaczanie psa raz na kwartał
  • Uniemożliwienie psu spożywania znalezionych pokarmów i picia wody z kałuży, podczas spacerów

Jakie nicienie jelitowe może mieć pies?

Robaki jelitowe to grupa pasożytów wewnętrznych, które lokują się zwykle w różnych częściach przewodu pokarmowego psa, najczęściej w jelitach.

Glista psia

Glista psia Toxocara canis, to nicień, który występuje powszechnie w jelitach szczeniąt aż do 6. miesiąca życia. U dorosłych psów nicień ten może występować w formie uśpionej u suk, u których uaktywnia się on w czasie ciąży i laktacji, stanowiąc zagrożenie dla szczeniąt.

Samiec glisty psiej mierzy od 9. do 13. cm, z kolei samica mierzy nawet do 20. cm.

Dorosłe psy przechodzą zwykle chorobę w sposób bezobjawowy.

Glista psia, choć klasyfikowana jako nicień jelitowy może wędrować z układu pokarmowego po całym ciele psa, docierając do rdzenia kręgowego, pnia mózgu, gałek ocznych (nicienie w oku) czy wątroby. Glista psia może również wywołać zapalenie płuc.

Diagnoza na obecność tego nicienia u psa odbywa się poprzez badanie kału na obecność jaj pasożytów. Sposób odrobaczenia określa zwykle lekarz weterynarii.

Do zarażenia człowieka glistą psią dochodzi drogą pokarmową poprzez wprowadzenie do organizmu inwazyjnych jaj nicienia.

Tęgoryjec psi

Tęgoryjec psi Ancylostoma caninum oraz Uncinaria stenocephala to nicienie niewielkich rozmiarów, zwykle mierzące od 9. do 18. mm, które żywią się krwią psa. Tęgoryjec u psa odżywia się za pomocą torebki gębowej, ustawionej pod kątem do reszty ciała, wyposażonej w ostre haczyki, którymi przyczepia się do ściany jelita cienkiego.

Podobnie, jak w przypadku pozostałych nicieni są one szczególnie groźne dla szczeniąt oraz starszych psów z obniżoną odpornością. W skrajnych przypadkach ten nicień u psa może doprowadzić do anemii, niedokrwistości i śmierci.

Diagnoza na obecność tego nicienia u psa odbywa się poprzez badanie kału na obecność jaj pasożytów. Sposób odrobaczenia określa zwykle lekarz weterynarii.

Człowiek nie jest żywicielem ostatecznym tęgoryjca, jednak również może się nim zarazić.

Włosogłówka u psa

włosogłówka pod mikroskopem

Źródło: Wikipedia

Włosogłówka Trichuris vulpis to nicień, który bytuje w jelicie grubym psów. Samica włosogłówki mierzy nawet do 75. mm, z kolei samiec włosogłówki jest krótszy, zwykle od 40. do 60. mm.

Włosogłówka to nicień, który swoją nazwę zawdzięcza kształtowi ciała. Pasożyt ten przywiera do błony śluzowej jelita grubego przednią nitkowatą częścią ciała, z kolei tylna część pozostaje swobodnie w świetle jelita, gdzie może osiągnąć nawet 5 razy większą grubość.

Szczególnie narażone na zarażenie włosogłówką są młode psy, u których układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. Inwazje włosogłówką dotyczą zarówno psów z hodowli, domowych, jak i żyjących w gospodarstwach.

Ze względu na dużą odporność pasożytów na substancje czynne zawarte w lekach kuracja odrobaczająca powinna być prowadzona pod opieką lekarza weterynarii.

Człowiek może zarazić się włosogłówką w wyniku niewłaściwej higieny, poprzez wprowadzenie jaj nicienia do układu pokarmowego.

Jakie nicienie pozajelitowe może mieć pies?

Robaki pozajelitowe to grupa pasożytów wewnętrznych, które lokują się zwykle w tkankach narządów, wędrując po ciele zarażonego psa.

Nicienie płucne u psa

Nicień płucny Angiostrongylus vasorum inaczej Robak francuski to pasożyt wewnętrzny, który wywołuje u psów angiostrongylozę, chorobę atakującą tętnice płucne i przedsionek oraz prawą komorę serca.

Samica nicienia płucnego mierzy od 15. do 25. mm, z kolei samiec jest mniejszy i osiąga 14-18 mm.

Nicienie u psa w organizmie wędrują przez węzły chłonne i wątrobę, by osiedlić się w tętnicach płucnych oraz w przedsionku i prawej komorze serca. Tam larwy dojrzewają płciowo i składają jaja, które uwalniane są do krwioobiegu psa.

Choroba może przebiegać w sposób utajony bądź ostry, który może skończyć się śmiercią. Pies może wydalać nicienie nawet przez 6 lat!

Diagnostyka polega na badaniu kału na obecność jaj i larw pasożytów, badaniu krwi, prześwietleniu klatki piersiowej oraz bronchoskopii.

Nicienie sercowe u psa

Nicień sercowy Dirofilaria immitis to pasożyt, który coraz częściej występuje w Polsce, gdzie pierwsze doniesienia na jego temat pojawiły się w 2009 roku. Dorosły osobnik tego nicienia może mierzyć do 30. cm długości.

Nicień płucny bytuje w mięśniach, następnie przenosi się do naczyń płucnych, a gdy inwazja jest już rozległa może również trafić do serca, stąd jego potoczna nazwa – robak sercowy.

Obecność pojedynczych pasożytów może nie dawać u psa żadnych objawów.

Diagnostyka dirofilariozy u psa polega na badaniu krwi, RTG klatki piersiowej, echokardiografii, dostępne są również testy ELISA, wykrywające przeciwciała.

Leczenie wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii.

Nicienie podskórne u psa

Nicień podskórny Dirofilaria repens to pasożyt, który dostaje się do organizmu psa za sprawą komarów. Samica komara wprowadza larwy nicieni w trzecim stadium, podczas żerowania na psie.

Obecność tego nicienia u psa przejawia się w formie widocznych guzków na skórze, w których znajdują się mikrofilare i filare, czyli larwy i dorosłe formy nicienia.

Nicienie podskórne mogą występować również u człowieka, a ich droga przeniesienia odbywa się poprzez ukąszenie komara.

Podsumowanie

Nicienie to pasożyty, które niezależnie od gatunku mogą wywołać w organizmie psa poważne spustoszenie, a w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Większość z omówionych nicieni może być niebezpieczna także dla ludzi, dlatego ważna jest higiena osobista po kontakcie z psem, a także regularne badania na obecność pasożytów u psa i systematyczne jego odrobaczanie.

Źródła

M. Frączyk, J. Gawor, Angiostrongylus vasorum – nicień płucny, nowe zagrożenie dla psów w Polsce, „Życie weterynaryjne”, nr 89/2014, s. 124-125.

R. Niziołek, K. Rutkowska, Dirofilarioza u psów i kotów, „Życie weterynaryjne”, nr 84/2009, s. 798-805.

Nicień sercowy i podskórny, esccap.pl/nicien-sercowy-podskorny-dirofilaria-immitis-d-repens/ (dostęp: 04.04.2022).

Włosogłówka, esccap.pl/wlosoglowka-trichuris-vulpis/ (dostęp: 04.04.2022).

Tęgoryjce, esccap.pl/tegoryjce-uncinaria-ancylostoma/ (dostęp: 04.04.2022).

Glisty psów i kotów, esccap.pl/glisty-psow-kotow-toxocara-canis-t-cati/ (dostęp: 04.04.2022).

dr Mateusz Karatysz

dr Mateusz Karatysz

Opiekun buldożki Daisy, borykającej się od wielu lat z problemami zdrowotnymi. Dziennikarz, popularyzator świadomych adopcji zwierząt oraz produktów, które pomagają opiekunom w samodzielnym rozwiązywaniu problemów pojawiających się, podczas opieki nad zwierzętami. Twórca serwisu www.zoonews.pl

Przeczytaj inne artykuły o pasożytach u psa

Summary
Nicienie u psa – problem groźny także dla człowieka
Article Name
Nicienie u psa – problem groźny także dla człowieka
Description
Nicienie u psa mogą być przyczyną wielu chorób. Pasożyty wewnętrzne są szczególnie niebezpieczne dla szczeniąt oraz starszych psów z obniżoną odpornością.
Author
Publisher Name
www.zoonews.pl
Publisher Logo

PARTNERZY

Reklama
Reklama

KANAŁ PUPILA

Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
0
Jeśli chcesz możesz zostawić swój komentarz :)x