Reklama

Szpic niemiecki – hodowla, szczeniaki, wychowanie

pixabay.com/photos/dog-puppy-spitz-love-cute-baby-2088431/

Szpice niemieckie to dumne, ciekawskie psy z temperamentem, które zjednały sobie bardzo dużą grupę sympatyków. FCI wskazuje na 5 odmian szpiców niemieckich.

Data publikacji: 8 czerwca 2023

Podstawowe informacje o szpicu niemieckim

🌅 Kraj pochodzenia	Niemcy
🐶 Numer wzorca FCI	97
➡ Waga	Waga powinna być odpowiednia do wielkości. Od 3 do 20 kg
❤ Długość życia	12 – 16 lat
💢 Charakter	Szpic niemiecki to pies o bardzo rodzinnym usposobieniu. Szpice to czułe psy i wyjątkowo wierne.

Szpic niemiecki - pochodzenie i historia rasy

Szpic niemiecki to jedna z najstarszych europejskich ras psów, której korzenie sięgają epoki kamienia i żyjących wtedy psów torfowych (Canis familiaris palustris) oraz późniejszej rasy „szpiców osady palowej”. Z całą pewnością szpic niemiecki to najstarsza rasa psów w Europie Środkowej. W przeszłości szpice niemieckie wykorzystywane były przede wszystkim do ochrony domostw wiejskich, winnic czy towarów na barkach, a także u boku furmanów. Traktowane były jako niczym niewyróżniające się psy przydomowe. Szpice przyczyniły się do powstania innych ras psów: nordyckiego Schlittenhunde, belgijskiego schipperke, batakerszpica z Sumatry, włoskiego volpino, fińskiego i lapońskiego elghunda czy chińskiego chow chow.

Rozwój rasy szpica niemieckiego

Szpic niemiecki zyskał na popularności dopiero w XVIII wieku, kiedy białe szpice zawędrowały na salony arystokracji, m.in. książę, a później król Edward VII miał dużego białego szpica. Chociaż szpice długowłose, z których, z mniejszych odmian wyhodowano pomeraniana, znane były w Niemczech już ok. 1700 roku. W 1899 roku Niemiecki Stowarzyszenia Szpica uznało istnienie osobnych ras: szpica wilczego, szpica dużego, szpica małego i pomeraniana. W 1969 roku osobnego wzorca doczekał się szpic średni. To właśnie w wieku XIX królowa angielska Wiktoria sprowadziła z Niemiec karłowatego szpica o imieniu Gona i od tej pory szpice z okręgu niemieckiego nazwane zostały pomeranianami. Do lat 70. XX wieku popularność szpiców niemieckich sukcesywnie malała na świecie, by około 1970 roku wrócić do łask i na nowo ukazać zalety charakteru i swą wszechstronność.

Uznanie szpica niemieckiego przez FCI

Szpic niemiecki to tak naprawdę grupa psów, która została wpisana na listę ras FCI 1 stycznia 1957 roku pond numerem 97. W rejestrze FCI pod jednym numerem występują:

Szpic wilczy
Szpic niemiecki duży
Szpic niemiecki średni
Szpic niemiecki mały
Szpic miniaturowy – pomeranian

Szpic niemiecki w Polsce

Szpic niemiecki hodowany był w Polsce jeszcze przed II wojną światową. Obecnie całkiem dużą popularnością cieszy się w Polsce szpic miniaturowy – pomeranian. Szpice średnie i duże nie są zbyt popularne.

Jak wygląda szpic niemiecki?

Szpice niemieckie zwracają uwagę piękną szatą. Jest ona zawsze nastroszona, dzięki podszerstkowi, który zimą zapewnia ciepło, a latem napowietrza skórę i chroni ciało psa przed przegrzaniem. Szpic zawsze ma kryzę wokół szyi, obficie opierzony ogon, który dumnie nosi nad grzbietem. Zadziorny wygląd podkreślają czujne oczy, lisi pyszczek, małe, szpiczaste i blisko osadzone uszy. Ważną proporcją jest długość tułowia do wysokości w kłębie, które powinny być równe oraz proporcje czaszki i kufy: 2:3 lub 2:4 u szpica miniaturowego.

pixabay.com/photos/spitz-pet-dog-puppy-pet-dog-park-3699480/

Szpic niemiecki – gdzie szukać hodowli?

Pierwszym i najpewniejszym miejscem znalezienia hodowli szpica niemieckiego jest analiza strony internetowej Związku Kynologicznego w Polsce. Tam znajdziesz wszystkie zrzeszone hodowle podlegające rejestracji.

ZKwP swoją siedzibę główną ma w Warszawie, ale ma również 48 oddziałów na terenie całej Polski. Wystarczy odszukać najbliższy oddział, w którym otrzymasz informacje o działających hodowlach w twojej okolicy.

Po dokonaniu wyboru warto zasięgnąć opinii o wybranej hodowli wśród miłośników rasy, na wystawach, zlotach czy na forach społecznościowych, skupiających miłośników rasy szpica niemieckiego.

Ostatnim krokiem jest skontaktowanie się z hodowcą i udanie się na miejsce. Dobra hodowla szpica niemieckiego nigdy nie ma nic do ukrycia i zaprasza nabywców do obejrzenia swoich zwierząt. Hodowca nie tylko odpowie na wszystkie pytania, ale również sprawdzi, czy szczenię trafi w odpowiednie ręce, przeprowadzając wywiad z kupującym. Nie zdziw się zatem jeśli to hodowca zacznie zadawać Ci pytania.

Szpic niemiecki chów czy hodowla?

Nie każda osoba, w której domu urodzą się szczenięta szpica niemieckiego jest hodowcą. Nie można również stwierdzić, podczas zakupu psa, czy wyrośnie on na sukę hodowlaną, bądź reproduktora. Nie wiadomo przecież czy dorosły pies będzie spełniał wszystkie wymagania stawiane przed psami hodowlanymi.

Celem chowu jest stworzenie psom rasy szpic niemiecki prawidłowych warunków do rozwoju, życia i ewentualnego rozrodu.

Celem hodowli szpiców niemieckich jest genetyczne doskonalenie zwierząt w oparciu o wiedzę genetyczną, pracę hodowlaną, anatomię, fizjologię, etologię, zoohigienę, biochemię i biofizykę. Do hodowli mogą być użyte wyłącznie psy funkcjonalne i klinicznie zdrowe.

Początkujący hodowcy mogą w tym zakresie prosić o pomoc kierownika i członków sekcji szpica niemieckiego swojego oddziału ZKwP.

Szpic niemiecki z hodowli – na co zwrócić uwagę?

Przed wyborem szpica niemieckiego z hodowli sprawdź historię rodziców psa. Do hodowli powinny być wybierane jedynie te psy, które spełniają kryteria, dające szanse na rozwój rasy. Selekcja hodowlana zawsze powinna być dokonywana przez specjalistów. Szczenięta ok. 6. tygodnia życia powinny przejść przegląd hodowlany i zostać opisane przez specjalistów z oddziału ZKwP. Pamiętaj, że nawet pozytywny opis nie daje gwarancji, że dorosłe psy będą spełniały wymogi do bycia zwierzętami hodowlanymi. Finalna selekcja dokonywana jest dopiero na wystawach psów rasowych.

Minimalne wymagania, jakie musi spełnić pies to minimum trzy oceny doskonałe (samce) lub bardzo dobre (suki), otrzymane na trzech różnych wystawach od trzech różnych sędziów.

Szpic niemiecki - wady dyskwalifikujące szczenięta

Wśród wad całkowicie dyskwalifikujących szpica niemieckiego z dalszej hodowli wzorzec rasy wskazuje:

Agresję
Wyraźną lękliwość
Nienormalną budowę lub zachowanie
Otwór w ciemieniu
Przodozgryz
Tyłozgryz
Zgryz przemienny
Ektropium
Entropium
Uszy nie stojące całkowicie
Wyraźne znaczenia lub łaty u wszystkich szpiców poza białymi i dużą odmianą
Umaszczenia nie wymienione we wzorcu
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w mosznie

Szpic niemiecki - możliwe dziedziczenie chorób

Szpic niemiecki, jak wiele innych ras psów narażony jest na wady warunkowane przez geny recesywne i dominujące. Częste choroby psów tej rasy to:

Przetrwały przewód tętniczy
Zespół chorego węzła zatokowego
Dermatoza dorosłych psów reagująca na hormon wzrostu
Niedoczynność tarczycy
Wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego
Zwichnięcie stawu ramiennego
Nowotwór jąder
Wodogłowie
Entropium
Zaćma

Szczeniaki szpica niemieckiego – charakter

Każdy szpic bez względu na wielkość ma „charakterek”. To pies dumny, ciekawski i mający wielkie serce dla rodziny. Miłość szpica nie objawia się nadmierną bliskością czy czułymi pieszczotami. Szpicom wystarczy mieć opiekunów w zasięgu wzroku. Przesadnie czułe dzieci mogą spotkać się ze sprzeciwem ze strony psa. Dzieci w domu szpica niemieckiego są mile widziane, ale inne szpice czy inne psy już niekoniecznie. Rasa ta jest zdecydowanie pozbawiona wyważonego instynktu stadnego. Nie znaczy to, że przyjaźń między psami nie występuje, wręcz przeciwnie. Jeśli szpic się zaprzyjaźni z innym psem, to jest to przyjaźń na dobre i złe.

Szpice niemieckie to urodzeni stróże, zawsze czujne, nawet gdy pozornie śpią. Nic i nikt nie umknie ich uwadze na swoim terenie. Intruza witają szczekaniem, które milknie dopiero, gdy pojawia się opiekun. Na obcym terenie czy w nieznanej sytuacji szpice stają się wręcz lękliwe, u siebie jednak są panami sytuacji.

Szpic dzięki przywiązaniu do domu nie ma skłonności do ucieczek. Jeśli już to tylko razem z opiekunem. Szpic jest psem aktywnym, a im większy jego rozmiar, tym więcej aktywności mu potrzeba. Szpic dorastający z inwentarzem nie wykazuje instynktu łowieckiego. Małe szpice mają jednak dość waleczną postawę i trzeba na nie uważać. Większe szpice zawsze mierzą siły na zamiary.

Szpice są inteligentne, zrobią wszystko dla własnej korzyści. Uczą się szybko, ale są bardzo uparte i wolą szukać wykrętów niż się uczyć. Psy te lubią zabawę, są skore do psot, a dobry humor jest nieodłącznym elementem wizerunku szpica. Szpic jest wrażliwy na karanie i nie toleruje brutalności. Goście w domu szpica naruszają nie tylko jego teren, ale godność psa. Szpice małych odmian są bardziej skłonne do bliskości fizycznej, gdyż tak dbają o własne poczucie bezpieczeństwa.

Czy szpic niemiecki to pies dla mnie?

Zanim podejmiesz ostateczną decyzję, zadaj sobie kilka pytań:

Czy dysponuję czasem, by zapewnić psu co najmniej trzy spacery poza terenem, którego ma strzec?
Czy stać mnie na utrzymanie psa?
Czy posiadam odpowiednią wiedzę o wychowaniu i opiece nad takim psem jak szpic niemiecki?

Szpic niemiecki – pies czy suka?

Podejmując decyzję o zakupie szczeniaka szpica niemieckiego pamiętaj, że psy obu płci różnią się nie tylko cechami wyglądu zewnętrznego, ale także charakterem¹.

Kupując samca szpica niemieckiego pamiętaj, że pies będzie chłodniejszy w kontaktach i bardziej samodzielny. Psy potrzebują więcej czasu na zabawy, mają również silną potrzebę pozostawiania większej ilości śladów zapachowych. Samce bywają z natury bardziej dominujące wobec innych psów, mają też większą skłonność do niszczenia przedmiotów.

Suczka szpica niemieckiego będzie bardziej wrażliwa, subtelniejsza i przymilna. Suczki są bardziej towarzyskie i podatne na naukę posłuszeństwa. Szybciej uczą się również zachowania porządku w domu.

Warto pamiętać, że sterylizacja zmniejsza różnice zachowań płciowych.

pixabay.com/photos/dog-puppy-spitz-love-cute-baby-2088426/

Szczeniaki szpica niemieckiego – na co zwrócić uwagę przed zakupem?

Oglądając szczenięta szpica niemieckiego w miocie, zwróć uwagę na kilka ważnych oznak dobrego stanu zdrowia²:

Czubek głowy małego szpica niemieckiego nie powinien mieć wyczuwalnego ciemiączka.
Oczy powinny być osadzone symetrycznie, a powieki nie powinny wywijać się ani na zewnętrz ani do oka. Oczy muszą być czyste, bez żadnego wycieku.
Powieki i uszy powinny być bez krost i zgrubień, a kanały słuchowe powinny być czyste, bez intensywnej wydzieliny. Jeżeli pies potrząsa ciągle głową albo sztywnieje przy dotyku uszu, to może oznaczać problemy z uszami.
Nos powinien być zimny i wilgotny, a otwory nozdrzy powinny być wyraźne, by pies mógł oddychać z łatwością.
Naciśnięcie tchawicy nie powinno wywołać ataku kaszlu.
Brzuch powinien być gładki – bez uwypuklonej przepukliny na wysokości pępka.
Na skórze psa nie może być żadnych plackowatych wyłysień, łupieżu czy łuszczącego się naskórka.

Socjalizacja szczeniąt szpica niemieckiego

Prawidłową socjalizację możesz wykonać, korzystając ze Złotej Dwunastki Margaret Hughes:

Poznaj psa z 12 powierzchniami, po których może chodzić: trawa, drewno, dywan, piasek, beton etc.
Baw się ze szczeniakami szpica przynajmniej 12 różnymi przedmiotami
Szczenięta szpica powinny mieć systematyczny kontakt przynajmniej z 12 różnymi osobami.
Poznaj szczeniaki z 12 różnymi miejscami w domu.
Zaprezentuj szczeniakom 12 różnych domowych odgłosów: pralka, odkurzacz, mikser, telewizor, dzwonek do drzwi, budzik telefonu etc.
Poznaj psy z 12 szybko poruszającymi się obiektami: rower, samochód, hulajnoga, tramwaj etc.
Poddaj szczenię szpica niemieckiego 12 różnym wyzwaniom: wchodzenie do pudełka, do samochodu, na balkon, zabawa w basenie z płytką wodą etc.
Przyzwyczaj psa do dotykania na 12 różnych sposób: głaskanie, branie na ręce, przewracanie na plecy, kładzenie na kolanach, dotykanie uszów, otwieranie pyska etc.
Zapoznaj psa z jedzeniem z 12 misek o różnych fakturach i kształtach: talerzyk, miska porcelanowa, metalowa etc.
Podaj psu jedzenie w 12 różnych pomieszczeniach.
Przedstaw szczeniaka (szczepionego) co najmniej 12 różnym szczeniętom i psom dorosłym.
Pozostawiaj psa co najmniej 12 razy samego na czas od 5 do 45 minut.

Wyprawka dla szpica niemieckiego

Jeżeli decyzja o zakupie szczeniaka szpica niemieckiego już zapadła, to czas zaplanować wyprawkę. W wyprawce powinny znaleźć się:

Kaganiec dla psa
Obroża dla psa
Smycz dla psa

Kompletując wyprawkę dla swojego psa nie zapomnij również o:

Miskach dla psa
Legowisku dla psa
Zabawkach dla psa
Woreczkach na odchody
Szczotce do sierści dla psa
Szamponach i odżywkach
Adresówce dla psa
Paście i szczoteczce do zębów

Kompletując wyprawkę dla swojego psa, nie zapomnij o akcesoriach sezonowych:

Macie chłodzącej
Butelce podróżnej z miską
Obroży na kleszcze

Kiedy szczepić szczenię szpica niemieckiego

Na podstawie danych statystycznych opracowano schemat szczepień, w którym pierwszą dawkę szczepionki podaje się w wieku 6 tygodni, a kolejne trzy dawki w odstępach 3 tygodni. Na tej podstawie określić można dosyć szczegółowo kalendarz szczepień szpica niemieckiego.

6-7 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce i parwowirozie
9-10 tydzień życia – szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, kaszlowi kenelowemu i leptospirozie
12-13 tydzień życia – zakres ten sam, jak w 9-10 tygodniu
15-16 tydzień życia – szczepienie przeciwko wściekliźnie

Sezonowo, jeśli nie stosujesz obroży przeciw pasożytom zewnętrznym, warto podać psu tabletki lub krople na skórę, które ochronią psa. Odrobaczanie psa wykonuje się co kwartał.

Redakcja