Reklama

KOT PERSKI

pixabay.com/images/id-2182624/

Data aktualizacji: 9 stycznia 2024

Witaj! Jeśli poszukujesz informacji na temat kotów perskich, być może rozważasz zakup kociaka tej rasy, to doskonale trafiłeś. Stworzyliśmy dla Ciebie obszerne źródło wiedzy o kotach perskich, abyś mógł podjąć świadomą decyzję o zakupie. Warto zwrócić uwagę, że te majestatyczne, lecz wymagające w pielęgnacji koty nie są odpowiednie dla każdego – zwłaszcza jeśli cenisz sobie mało wymagające zwierzęta. Zapoznaj się z naszym przewodnikiem, który od A do Z omawia wszystkie kluczowe aspekty dotyczące persów. Miłego czytania!

Podstawowe informacje o rasie

Kraj pochodzenia	Persja (obecnie Turcja)
Kod EMS	PER
Waga	Kotka: 3-4; kocur: 4-5
Długość życia	12-15 lat
Charakter	Kot perski to rasa o wyjątkowym, spokojnym i delikatnym charakterze.

Jak wygląda kot perski?

Głowa kota perskiego jest okrągła i masywna. Czoło jest zaokrąglone, a policzki pełne. Nos jest krótki i szeroki. Mostek nosa i skóra nosa są szerokie, a nozdrza dobrze otwarte, co umożliwia swobodne oddychanie. Oczy są duże, okrągłe i otwarte, umieszczone szeroko. Ich kolor jest jasny i wyrazisty, zgodny z odpowiednią odmianą kolorystyczną, ale czysty w kolorze. Uszy są małe, z zaokrąglonymi końcówkami, dobrze owłosione od wewnątrz. Są umieszczone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie.

Kot perski ma ciało typu „cobby”, czyli niskie na nogach, z szeroką klatką piersiową. Ramiona i plecy są masywne i dobrze umięśnione. Nogi są krótkie, grube i mocne. Łapy są duże i okrągłe, z preferowanymi pęczkami włosów między palcami. Ogon jest krótki i dobrze owłosiony, puszysty z lekko zaokrąglonym końcem i jest proporcjonalny do długości ciała.

Charakterystyka rasy

Wielkość w kłębie

Kotka/kot: 30 – 35 cm

Waga

Kotka: 3-4 kg

Kot: 3-5 kg

Szata persa

Pers ma sierść długą, włos okrywowy jest cienki i jedwabisty, z obfity podszerstkiem.

Kot tej rasy występuje we wszystkich odmianach barwnych.

Jaki charakter mają koty perskie?

Kot perski to rasa o wyjątkowym, spokojnym i delikatnym charakterze. Te koty są znane ze swojej czułości i przywiązania do domu, często preferując wylegiwanie się na kolanach opiekuna niż aktywne zabawy. Chociaż nie są szczególnie aktywne, radzą sobie dobrze w zabawie, dostosowując się do swojej krępej budowy i krótkich łapek.

Persy cenią spokojne otoczenie i rutynę, szybko przyzwyczajają się do codziennego harmonogramu domowników. Są inteligentne i posłuszne, ale mogą być nieufne wobec obcych. Nie są hałaśliwe, często komunikując się spojrzeniami. Idealnie nadają się do życia w domu, gdzie mogą cieszyć się spokojem i regularnymi pieszczotami.

pixabay.com/images/id-1077516/

Czy koty perskie są zdrowe?

Zdrowie kotów perskich i tym samym długość ich życia zależy od stałych, kontrolowanych warunków. Niestety ze względu na obfitą okrywę włosową szybko się przegrzewają, źle znoszą mrozy i wilgoć. Ich małe pyszczki nie są w stanie szybko schłodzić ciała w upały i źle radzą sobie z filtracją powietrza. Ich piękne, lecz szeroko rozstawne i duże oczy są wrażliwe na rotacje powietrza, ulegając wysuszaniu i podrażnieniom. Koty tej rasy bezwzględnie powinny mieszkać wyłącznie w domu ze stałą temperaturą. Persy narażone są na występowanie wielu chorób dziedzicznych, a ze względu na anatomię dolegliwości pojawiają się u nich częściej niż u innych ras. Problemów zdrowotnych jest bardzo dużo, dlatego decydując się na kota perskiego, należy liczyć się z możliwością wystąpienia powyższych problemów zdrowotnych.

Typowe choroby kotów tej rasy

Kardiomiopatia przerostowa
Dermatofitoza
Zespół Chediaka-Higashiego (tylko u persów niebieskich dymnych)
Idiopatyczna krostowatość okołooczna
Piodermia fałdów twarzowych
Idiopatyczna zapalenie skóry twarzy u kotów perskich i himalajskich
Mnogie torbiele epitrichialne
Guzy skóry (guz podstawnokomórkowy, guzy gruczołów łojowych)
Wrodzone zespolenie wrotno-systemowe
Wrodzona wielotorbielowatość wątroby i nerek
Wrażliwość na dermatofitozę
Układowy toczeń rumieniowaty
Ubytki struktur oka
Entropion
Aplazja punktu łzowego
Idiopatyczne nadmierne łzawienie
Martwak rogówki
Zwyrodnienie siatkówki
Kamica szczawianowo-wapniowa
Wnętrostwo

Historia rasy

Koty perskie to rasa znana od wielu stuleci, jednak wygląd dawnych persów był więcej niż odmienny od tego, jaki znany jest dziś. Dawne persy z XVII wieku zamieszkiwały tereny Turcji (dawna Persja) i Iranu. Kot perski uległ ścisłej selekcji hodowlanej, która miała wydobyć z rasy to, czego oczekiwali hodowcy: bardzo długi włos okrywowy, jedwabistą sierść oraz krągłą sylwetkę.

Kot pers – wytwór hodowców

Współczesny kot perski jest rasą całkowicie stworzoną przez człowieka. Zafiksowanie na punkcie jego wyglądu doprowadziło z biegiem lat do uwydatnienia do granic możliwości (i niestety rozsądku) cech charakterystycznych: okrągła głowa, duże oczy, małe uszy, wypłaszczony nos. Amerykańscy hodowcy w 1930 roku doprowadzili nawet do powstania persa o pyszczku pekińczyka. Ekstremalnie płaska kufa tzw. „pake-face” jest jedynie fanaberią, która stawiana jest ponad zdrowie zwierzęcia.

Persy są w Polsce bardzo popularną rasą. Pierwsze programy hodowlane w naszym kraju powstały w okresie międzywojennym.

Żywienie: jak karmić kota z Persji?

Kot perski powinien być karmiony tylko najwyższej jakości karmą z dużą zawartością mięsa. Węglowodany w diecie kota nie powinny się pojawiać. Kota możesz karmić dietą BARF, samodzielnie gotowanymi karmami – jednak po konsultacji z dietetykiem. Jeżeli nie masz na to czasu kup mokrą bądź sucha karmę komercyjną.

Bezzbożowa karma sucha świetnie sprawdzi się jako nagroda za wysiłek podczas zabaw, a interaktywna miska uatrakcyjni jedzenie (wyzwania intelektualne są pożądane) i powściągnie łakomstwo persa.

Gotowa karma mokra dla kota bądź też sucha powinny być dostosowane do wieku, aktywności i ewentualnych chorób kota.

Jak pielęgnować koty perskie?

Niestety posiadanie tego puchatego kota niesie za sobą obowiązki pielęgnacyjne. Długa szata kota perskiego wymaga codziennego wyczesywania. Jest to czynność obowiązkowa, gdyż zaniedbania w pielęgnacji futra mogą nieść przykre konsekwencje w postaci splątań, kołtunów i filcowania włosa. By zachować miękkość i objętość włosa warto sporadycznie kąpać kota perskiego z wykorzystaniem specjalnych szamponów i odżywek wspomagających wyczesywanie. Zawsze po kąpieli należy kota dokładnie, lecz delikatnie wysuszyć. Regularne wyczesywanie sprawi, że w okresie linienia gubienie włosa będzie mniej obfite i uciążliwe.

Ze względu na krótką kufę koty perskie mają tendencje do szybszego przyrostu kamienia nazębnego i zapaleń dziąseł, dlatego należy kontrolować stan uzębienia i zaleca się podawanie wody filtrowanej lub płynów (do wody) ograniczających przyrost kamienia nazębnego.

O wypukłe oczy kota należy dbać codziennie, przede wszystkim monitorując wysuszenie oczu, nadmierne łzawienie i pojawianie się zacieków w ich okolicy. Wszelkie niepokojące objawy należy konsultować z lekarzem weterynarii, który zaleci stosowną pielęgnację.

Zalety i wady kota perskiego

Zalety

kot ten nada się dla osób spokojnych, mniej aktywnych
rasa zaakceptuje dom z łagodnymi zwierzętami, ale może też być jedynakiem
to łagodny, cichy i czuły pieszczoch
kot tej rasy to zdecydowany domator

Wady

rasa jest narażona na wiele dolegliwości zdrowotnych
wymaga codziennej pielęgnacji
pers to łakomczuch
koty te nie nadają się do domu z hałaśliwymi dziećmi

Ciekawostki o kotach perskich

Najcenniejszą i rzadko spotykaną odmiana kota perskiego jest kot perski dymny. Niektóre umaszczenia kotów perskich są wynoszone do rangi odrębnej rasy, np. w USA kot perski kameo o umaszczeniu typu cieniowanego lub muszlowego.

Pierwsze persy były całkowicie białe z niebieskimi oczami, innych odmian hodowcy nie akceptowali. Były one symbolem statusu społecznego i często gościły w domach arystokracji.

Porody persów obarczone są możliwością wystąpienia dystocji (główki kociąt są duże i mogą powodować zatrzymanie akcji porodowej i utknąć w drogach rodnych, a w konsekwencji spowodować śmierć młodych), dlatego spora liczba kociąt u persów rodzi się poprzez cesarskie cięcie.
Koty perskie mają najdłuższy włos okrywowy spośród kotów długowłosych, dochodzi on do 20 cm.
Rasą siostrzaną persów są koty egzotyczne i z nimi mogą być krzyżowane.
Kot Hermiony Granger z cyklu powieści o Harrym Potterze jest kotem perskim rudym. Pers Hermiony miał na imię Krzywołap (Crookshanks). Jego magiczną mocą było odczytywanie fałszywych intencji i kłamstw.

Zdjęcie: Reba Spike on Unsplash

Hodowla

Hodowca kotów perskich powinien być zrzeszony w oficjalnym związku hodowców. Jako przyszły opiekuna kota powinieneś zwrócić uwagę na warunki, w jakich żyją kocięta, jaki jest stan ich rodziców i czy żywność jaką, się im serwuje, jest wartościowa. Odpowiedzialny hodowca kryje kotkę nie częściej niż raz do roku, by zwierzę mogło się zregenerować. Zawsze też powinien wykazać się badaniami zwierząt dopuszczonych do rozrodu. Pers powinien przejść badania serca (elektrokardiogram lub USG), prześwietlenie stawów biodrowych pod kątem dysplazji oraz RTG pod kątem zwichnięcia/obluzowania rzepki. Kocięta wydawane są nie wcześniej niż po 3 miesiącach, by mogły nauczyć się kocich umiejętności przy matce i być przez nią wykarmione. Kocięta persa powinny mieć aktualne szczepienie i być odrobaczone. Ekstremalnie niska cena za rasowego persa jest sygnałem ostrzegawczym i najprawdopodobniej jest wynikiem ujawnienia się w miocie problemów zdrowotnych. Rasą siostrzaną persów są koty egzotyczne i z nimi mogą być krzyżowane.

Ile kosztuje kot perski?

Cena kotów perskich w hodowli waha się od 1500 do 3000 zł. Pamiętaj, by kupować koty tylko i wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w związku, by nie finansować tzw. pseudohodowców.

Jakie imię dla persa?

Imię dla kota: Smoky, Prince, Krzywołap

Imię dla kotki: Trudi, Pinki, Śnieżka

Dla kogo kot pers będzie idealny?

Kot perski będzie idealnym przyjacielem dla osób starszych, które większość swojego czasu spędzają w domu. To koty spokojne i takiego opiekuna im trzeba. Kot pers nadaje się także dla rodzin ze starszymi dziećmi, gdzie hałasy nie są już tak częste, jak w domach z maluchami. Persy chętnie zamieszkają z innymi spokojnymi zwierzętami domowymi, z którymi bardzo łatwo nawiązują dobre relacje.

FAQ na temat persów

Jakie są koty perskie?

Persy to koty ceniące sobie spokój, zrównoważone, nieagresywne, nienarzucające się i mające przyjacielskie usposobienie wobec ludzi i zwierząt.

Czy kot perski ma włosy?

Tak, kot tej rasy ma włos. Jego włos okrywowy może dorastać do 20 cm.

Czy kot perski lubi dzieci?

Wobec dzieci kot ten jest delikatny i czuły, ale nie lubi hałasu, przez co może się czuć zagubiony w domu z malutkimi dziećmi. W sytuacji mogącej go stresować woli zachować dystans, niż użyć pazurów czy zębów.

Co lubi kot perski?

Kot ten lubi pieszczoty, lubi mieć spokój i oczywiście lubi jeść.

Czy koty perskie mogą wychodzić na dwór?

Mogą, ale nie jest to wskazane ze względu na problemy z oddychaniem w gorące dni, które utrudnioną szybką termoregulację. Koty tej rasy nie lubią zimna i wilgoci, przez to często doskwiera im przeziębienie pęcherza i nerek.

Jak często kąpać persa?

Persa należy kąpać maksymalnie raz w miesiącu, z użyciem środków wspomagających rozczesywanie włosa. Po kąpieli należy dokładnie, ale delikatnie wysuszyć całe futro, by kot się nie przeziębił.

Czy kot perski uczula?

Tak, kot perski może uczulać. Rasa nie ma wpływu na ilość uczulających białek. Jak wszystkie koty, także persy wylizują swoje furo, na którym rozkładają białko ze śliny (fel d 1). Zaznaczyć należy, że alergeny (fel d 2 do fel d 8) znajdują się także w złuszczonym naskórku, moczu i krwi kota. Dbając o codzienne wyczesywanie persa i stan jego skóry możesz ograniczyć ilość roznoszonych po domu włosów i naskórka.

Czym najlepiej czesać persa?

Najpierw włos okrywowy kota należy wyczesać grzebieniem, aby rozplątać włosy i pozbyć się kołtunów. Następnym krokiem jest szczotkowanie persa za pomocą szczotki z miękkim naturalnym lub nylonowym włosiem. Kota czesz wraz z kierunkiem wzrostu włosa, nigdy pod włos. Na koniec można użyć rękawicy gumowej, która zbierze martwy włos po właściwym czesaniu.