KOT SZKOCKI ZWISŁOUCHY – Scottish Fold
pixabay.com/images/id-5922811/
Spis treści
Cześć, jeśli interesujesz się kotami szkockimi zwisłouchymi i rozważasz zakup takiego futrzaka, to dobrze trafiłeś. Przygotowaliśmy dla Ciebie mnóstwo informacji o tej niezwykłej rasie, abyś mógł podjąć świadomą decyzję. Koty szkockie zwisłouche, ze swoimi charakterystycznymi uszami i spokojnym temperamentem, mogą być idealnym wyborem, ale nie dla każdego. Zanim zdecydujesz się na przygarnięcie takiego kota, zapoznaj się z informacjami o potencjalnych problemach zdrowotnych, charakterze oraz kosztach związanych z utrzymaniem scottish folda. Miłej lektury!
Podstawowe informacje o rasie
Kraj pochodzenia | Szkocja |
Kod EMS | Rasa nie uznana przez FIFe |
Waga | Kotka: 3-5; kocur: 4-6 |
Długość życia | 12-16 lat |
Charakter | Kot ten jest inteligentny, czuły, dość niezależny. |
Jak wygląda kot szkocki zwisłouchy?
Kot szkocki zwisłouchy to kot krępy, przysadzisty, o grubym kośćcu, ale dobrze umięśniony. W zadzie i w barakach kot ten jest szeroki, ma duża klatkę piersiową. Głowa okrągła, mała z dużymi i również okrągłymi oczami. Głowa osadzona jest na krótkiej i grubej szyi. Najbardziej charakterystyczną cechą wyglądu są małe oklapnięte uszy o szerokim rozstawie i zaokrąglonych końcach. Nos jest krótki i szeroki. Poliki są pełne z okrągłymi poduszeczkami na wąsy i pełnym podbródkiem. Oczy okrągłe, pełne, szeroko rozstawione, a ich kolor zawsze współgra z szatą. Ogon dostosowany długością do wielkości ciała, szeroki u podstawy i bardzo giętki.
Charakterystyka rasy
Wysokość w kłębie
Kotka/kot: 30-35 cm
Waga
Kotka: 3-5 kg
Kot: 4-6 kg
Szata
Kot ten ma sierść krótką, nieprzylegającą płasko do ciała, z gęstym podszerstkiem.
Rasa ta może występować we wszystkich kolorach poza bursztynowym, czekoladowym, lawendowym oraz w typie syjamskim.
pixabay.com/images/id-5932240/
Jaki charakter mają koty szkockie zwisłouche?
Kot szkocki zwisłouchy to prawdziwy czarodziej w świecie kocich osobowości. Jego wygląd, z charakterystycznymi, delikatnie opadającymi uszami, nadaje mu wyraz lekkiego zdziwienia, co dodaje mu uroku. To kot, który uwielbia pieszczoty i bliskość człowieka, choć czasem potrafi pokazać swoją złośliwą stronę, zwłaszcza gdy czuje się zaniedbany. Mimo to, nie jest nadmiernie głośny, ale z pewnością da znać, gdy czegoś potrzebuje.
Jest to kot o zrównoważonym i łagodnym charakterze, który świetnie dostosowuje się do nowych sytuacji i środowisk. Ceni sobie spokój i komfort, a po zabawie lubi zaszyć się w cichym miejscu na zasłużony odpoczynek. Choć nie jest nadmiernie aktywny, potrzebuje stymulacji umysłowej i fizycznej, więc warto zapewnić mu różnorodne zabawki i akcesoria.
Szczególnie przywiązany do swoich ludzkich opiekunów, często wybiera jedną osobę, z którą tworzy wyjątkową więź. Mimo swojej nieśmiałości, potrafi żyć w harmonii z innymi zwierzętami domowymi, w tym z psami. Jego łagodna natura sprawia, że jest doskonałym towarzyszem dla osób szukających spokojnego i przyjaznego kota.
Czy koty szkockie zwisłouche są zdrowe?
Koty szkockie zwisłouche ze względu na swój niski wzrost mogą cierpieć na osteochondrodysplazję, za którą odpowiada dominujący gen „złamanego ucha”. Jest to choroba zwyrodnieniowa stawów i kości. Defekt i jednocześnie atrybut kota tej rasy nie dotyczy wyłącznie uszu i może powodować silne bóle kostno-stawowe. Wszystkie szkockie koty zwisłouche są na nie narażone, a kontrola lekarska i obserwacja zwierzaka może uchronić go przed przykrymi dolegliwościami tej choroby. Do chorób dziedzicznych, na które może zapadać twój zwisłouchy przyjaciel, należy również kardiomiopatia przerostowa i wielotorbielowatość nerek. Podwójne futro świetnie chroni tego kota przed zimnem, lecz nie sprawuje się dobrze latem. Nie narażaj kota na przegrzanie w bardzo gorące dni. Ten zaokrąglony i grubokościsty kot łatwo ukryje nadwagę, dlatego nie przekarmiaj go i dbaj o codzienną dawkę ruchu. Pamiętaj: puchaty kot to nie to samo, co otyły kot.
Typowe choroby kotów tej rasy
- atropatia
- osteochondrodysplazja
- kardiomiopatia przerostowa
- wielotorbielowatość nerek
- zaburzenia funkcjonalne (większość kotów tej rasy ma grupę krwi A)
Historia rasy
Szkocki kot zwisłouchy pojawił się przypadkowo. Pierwsza kotka, u której wykryto gen fold-Fd, odpowiadający za opadnięte uszy, miała na imię Susie i pochodziła ze szkockiej farmy na wschodzie regionu. Kotka posłużyła hodowcom kotów brytyjskich krótkowłosych (Mery i William Ross) do pozyskania zwierząt wyłącznie zwisłouchych. Rasę przestano uznawać w Wielkiej Brytanii w latach 70. XX wieku, lecz Mary Rose nie zaprzestała prób, wysyłając kolejne mioty do USA. Tam rasę rozwinięto, poszerzając pulę genetyczną tak, by poprawić stan zdrowia szkockich kotów i unikać dodatkowych chorób genetycznych.
Wysiłki genetyków i hodowców oraz dokładna selekcja kotów do rozrodu nie przynosiły zadowalających efektów. Niestety kocięta wykazywały znaczną tendencję do rozwoju wad stawów czy głuchoty.
Rasowe uznanie kota szkockiego zwisłouchego
Przez szereg poważnych dolegliwości zdrowotnych, pojawiających się u kociąt kota szkockiego zwisłouchego, rasa ta pozostaje nieuznana prze FIFe. „FIFe nie uzna żadnej nowej rasy kotów, której standard opiera się na fenotypowych zaburzeniach lub innych wadach rozwojowych, które powodują problemy zdrowotne, lub utrudniają normalne życie kota”. Niestety osteochondroplazja jest u tej rasy genem dominującym i powoduje deformacje stawów i chrząstek. Według regulaminu hodowlanego FIFe kot ten nie może być dopuszczony do rozrodu, uczestniczyć w wystawach FIFe i być jakikolwiek sposób promowany i reklamowany. Inaczej sprawa ma się w USA, tu koty te zarejestrowano w 1976 roku a w 1978 roku przyznano jej status championa.
W Polsce szkocki kot zwisłouchy pojawił się w 1997 roku.
Żywienie: jak karmić kota zwisłouchego?
Kot szkocki zwisłouchy, jak każdy inny drapieżnik powinien żywić się mięsem, a więc zbilansowanym białkiem zwierzęcym, które zapewni mu karma mokra lub dieta BARF. Porcja dzienna powinna być dostosowana do wieku, wagi i kondycji zdrowotnej. Dietę warto suplementować produktami wspomagających stawy tzw. chondroprotektorami, które hamują destrukcje stawów.
pixabay.com/images/id-4135062/
Jak pielęgnować koty szkockie zwisłouche?
Gruby podszerstek, to „gruby” problem w okresie linienia. Niestety zmiana sezonowa futra jest uciążliwa i aby ułatwić sobie i pupilowi ten trudny czas naucz kota od małego kontaktu ze szczotką. Wyczesywanie kota zwisłouchego będzie przyjemnym czasem spędzonym z opiekunem, a ilość wypadającego włosa ograniczy się do względnego minimum. Szczególnie należy zadbać o regularną kontrolę uszu. Opadnięte małżowiny mogą skrywać problemy, które u kotów ze sterczącymi uszami z pewnością dostrzeżesz od razu.
Zalety i wady kota szkockiego zwisłouchego
Zalety
- kot tej rasy nadaje się na towarzysza dzieci, osób starszych i innych zwierząt
- rasa ta lubi bliskość z opiekunem, to pieszczochy, ale na własnych zasadach
- zwierzak ten jest spokojny, umiarkowanie aktywny
- kot ten jest niezwykle cierpliwym zwierzakiem
Wady
- kot ten linieje intensywnie
- zwierzak bywa nieśmiały, potrzebuje czasu na aklimatyzację
- rasa ta jest skłonna do ucieczek poszerzających jego rejon, może być wynikiem nudy
- odporność na choroby kota tej rasy określa się jako średnią
- większość opiekunów potwierdza, że rasa ta jest łakoma
Ciekawostki o rasie
- Niedopuszczalne i zabronione jest parowanie dwóch kotów szkockich zwisłouchych. Natomiast dopuszcza się do rozrodu kota szkockiego z prostymi uszami (Scottish Straight), brytyjczyka krótkowłosego (British Shorthair) i amerykańskiego kota krótkowłosego (American Shorthair). Do dziś stanowią one podstawę hodowli tej rasy.
- Kocięta kota szkockiego zwisłouchego rodzą się z prostymi uszami, uszy zaczynają opadać w trzecim tygodniu życia. Nie wszystkie osobniki z danego miotu mają oklapnięte uszy.
pixabay.com/images/id-4728352/
Hodowla
Jeśli masz stać się przyszłym opiekunem kota powinieneś zwrócić uwagę na warunki, w jakich żyją kocięta, jaki jest stan ich rodziców i czy żywność jaką, się im serwuje, jest wartościowa. Bardzo ważne (!) jest to, że rodzicami kociąt szkockich zwisłouchych nie mogą być dwa koty szkockie zwisłouche. Odpowiedzialny hodowca kryje kotkę nie częściej niż raz do roku, by zwierzę mogło się zregenerować. Zawsze też powinien wykazać się badaniami zwierząt dopuszczonych do rozrodu. Kocięta wydawane są nie wcześniej niż po 3 miesiącach, by mogły nauczyć się kocich umiejętności przy matce i być przez nią wykarmione. Kocięta kota szkockiego zwisłouchego powinny mieć aktualne szczepienie i być odrobaczone. Zbyt niska cena za kota szkockiego zwisłouchego powinna cię zaniepokoić, jest to sygnał ostrzegawczy i może sugerować zatajenie kondycji zdrowotnej kotów.
Ile kosztuje kot szkocki zwisłouchy?
Cena kota szkockiego zwisłouchego z hodowli waha się od 2000 do 3500 zł. Pamiętaj, by kupować koty tylko i wyłącznie z hodowli zarejestrowanych w związku, by nie finansować tzw. pseudohodowców.
Jakie imię dla kota szkockiego wybrać?
Imię dla kota: Bieniu, Kłapouchy, Lucjusz
Imię dla kotki: Susie, Rose, Sia
Dla kogo kot szkocki zwisłouchy będzie idealny?
Kot szkocki zwisłouchy będzie idealnym towarzyszem każdego, kto uszanuje nieco dłuższy czas potrzebny kotu, by zaufać opiekunowi. Rasa ta chętnie zamieszka z innym czworonogiem, dzięki któremu nie będzie go tak kusiło, aby udać się na niekontrolowane wędrówki poza domem i oczywiście wpłynie na bardzo potrzebną aktywizację w ciągu nieobecności opiekuna.
FAQ na temat kotów szkockich zwisłouchych
Co to za rasa kota z oklapniętymi uszami?
To właśnie kot szkocki zwisłouchy. Pamiętać należy, że w miocie kotów dopuszczonych do rozrodu z kotem szkockim zwisłouchym mogą pojawić się także kocięta bez oklapniętych uszek.
Ile żyje kot szkocki zwisłouchy?
Kot szkocki zwisłouchy żyje od 12 do 16 lat.
Co je kot szkocki?
Kot ten uwielbia jeść, ale pokarm dla niego powinien być dostosowany do poziomu aktywność, kondycji zdrowotnej i wieku zwierzaka. Kot szkocki zwisłouchy chętnie je soczystą karmę mokrą lub suplementowane świeże mięso.
Źródła
A. Thomas, A. Gough, Predyspozycje rasowe do chorób psów i kotów, wyd. SIM WLW, Warszawa 2006.
M. Pollard, Koty – Kompendium, wyd. Parragon, Warszawa 2008.