Reklama

Pyton zielony – cena, hodowla, opis gatunku

pixabay.com/images/id-942686/

Pyton zielony to wąż, który przykuwa swoim ubarwieniem. Należy jednak pamiętać, że jest to gatunek zagrożony wyginięciem, który wymaga szczególnej opieki.

Pyton zielony – systematyka

Pyton zielony, Morelia viridis, to gatunek węża nadrzewnego z rzędu łuskonośnych, z rodziny pytonów. Anglojęzyczna nazwa tego węża to Green Tree Python.

W 2019 roku doszło do podziału gatunku na dwa odrębne: Morelia viridis oraz Morelia aurea.

Pyton zielony – jak wygląda

Pyton zielony to masywny wąż o dużej głowie, wyraźnie oddzielonej od reszty ciała. Oczy węża mają pionowe źrenice, zwykle w kolorze żółtym lub zielonym, jednak u młodych osobników kolor źrenic jest zwykle taki sami, jak całego ciała. Zęby pytona zielonego potrafią być długie na centymetr długości i są zakrzywione do tyłu. Na pysku pytona znajdują się wgłębienia, prowadzące do termoreceptorów.

Chwytny ogon węża pozwala mu zwisać z gałęzi drzew. W zależności od występowania geograficznego istnieje kilka odmian barwnych pytona zielonego. Wzdłuż ciała pytona mogą ciągnąć się pasy bądź plamy w kolorze białym, niebieskim i żółtym.

Młode pytony zielona mają zwykle zupełnie inne ubarwienie niż osobniki dorosłe i mogą być:

Żółte
Czarne
Czerwone
Brązowe

Długość ciała pytona zielonego wynosi od 1,5 do 2 metrów.

Pyton zielony – odmiany barwne

Do najpowszechniejszych odmian geograficznych należy:

Pyton zielony biak – pytony tej odmiany mogą mierzyć nawet 2 metry; jest to bardzo agresywna odmiana, u której dwa samce stanowczo nie mogą być łączone w jednym terrarium
Pyton zielony sorong – pytony tej odmiany mają krótszą głowę; węże te dorastają nawet do 170 cm; odmiana ta jest zdecydowanie bardziej spokojna niż Biak
Pyton zielony Aru – dorosłe osobniki tej odmiany charakteryzują się ciemnym szmaragdowym ubarwieniem; występują często w Nowej Gwinei oraz na wyspie Aru
Pyton zielony Cape York – odmiana ta jest popularna przede wszystkim w europejskich hodowlach

Pyton zielony – występowanie

Pytony zielone występują na ternie Nowej Gwinei, oraz w części wysp Indonezji, a także na północnych krańcach Australii. Odizolowanie na wyspach przyczyniło się do powstanie kilku odmian barwnych tego pytona.

Pytony zielone występują do wysokości ok 2000 m n.p.m., na terenach wilgotnych lasów tropikalnych. Węże te żyją w koronach drzew i bardzo rzadko spotykane są na ziemi.

Pyton zielony – tryb życia

Pytony zielone prowadzą nocny tryb życia, za dnia ukrywając się w koronach wysokich drzew, gdzie stają się niewidoczne dla drapieżników. Nocne polowania ułatwiają tym wężom termoreceptory, znajdujące się na pysku.

Ile żyje pyton zielony?

Pyton zielony w hodowli może żyć nawet do 30 lat.

Pyton zielony – żywienie

Pyton zielony poluje w nocy, wykorzystując do namierzenia ofiary receptory ciepła ulokowane na pysku. Pożywieniem dla pytonów są przede wszystkim ptaki i małe ssaki. Hodowca może karmić pytona myszami, kurzymi pisklętami bądź mniejszymi szczurami. Najlepiej podawać martwy pokarm, który wąż bez trudu przyswoi.

Dorosłe pytony zielone powinny być karmione co ok. 10-14 dni.

Młode węże należy zacząć karmić po wylince, podając zwykle jaszczurki, pisklęta kur albo małe żaby – najlepiej uśmiercone.

Pyton zielony – terrarium

pixabay.com/images/id-552593/

Minimalna wielkość terrarium dla pytona zielonego powinna wynosić 70x70x120 cm. Przy czym powinny to być terraria pionowe, gdyż węże te w naturze żyją na dużych wysokościach. By utrzymać wysoką wilgotność terrarium powinno być wykonane w całości z szkła lub tworzywa sztucznego.

Oświetlenie w terrarium pytona

Światło w terrarium pytona powinno być stonowane. W ciągu dnia od maja do września oświetlenie może być włączone nawet przez 15 godzin dziennie.

Temperatura w terrarium pytona zielonego

Temperatura w terrarium pytona powinna oscylować w granicach 27-30 st. C. w ciągu dnia i 22-23 st. C. nocą. Do uzyskania takiej temperatury można zastosować kable grzewcze albo promienniki.

Wilgotność w terrarium pytona zielonego

W terrarium pytona wilgotność powietrza powinna dochodzić nawet do 85%. Poza basenem wpływ na taką wilgotność będzie miało zraszanie, które należy wykonywać dwa razy dziennie.

Wyposażenie do terrarium dla pytona zielonego

Wystrój terrarium dla pytona zielonego warto zacząć od wyłożenia szyb preparowanymi matami z korka, bądź można je częściowo pokryć zaprawą cementowa. Za podłoże w terrarium podłużyć może torf lub ziemia ogrodowa. Ze względu na naturalne wymagania tych węży w terrarium powinna znaleźć się konstrukcja z gałęzi, na których wąż będzie mógł spędzać większą część swoje życia. Konary i gałęzie powinny być pokryte korą, by ułatwić pytonowi zielonemu wylinkę. Dobrze byłoby umieścić w terrarium kawałki drzewa z otworami, w których wąż mógłby mieć naturalną kryjówkę. Na dnie terrarium należy umieścić basem z wodą, które zapewni odpowiedni poziom wilgotność. Dodatkowo w terrarium warto posadzić żywe rośliny.

Pyton zielony – rozmnażanie

Pyton zielony osiąga dojrzałość płciową ok. 3. roku życia. W naturalnych warunkach do godów pomiędzy pytonami zielonymi dochodzi w grudniu. W terrarium należy obniżyć w tym czasie temperaturę o ok. 3-4 st. C., a czas naświetlania skrócić do 10 godzin. Dochodzenie do takich warunków w terrarium powinno być rozłożone w czasie i zacząć się ok. 3 miesięcy wcześniej.

W okresie grudnia samice zaczynają pobierać więcej pokarmy, by przygotować się do ciąży, samce z kolei zmniejszają pobieranie pokarmu.

Przed dopuszczeniem samca do samicy warto trzymać węże osobno, w dniu dopuszczanie samiec powinien zostać umieszczony w terrarium, kiedy jest ono jeszcze oświetlane. Kopulacja trwa kilkanaście godzin i może być powtarzana przez kilka dni. W momencie kiedy pytony nie są już sobą zainteresowane należy je oddzielić.

Zapłodniona samica pytona ciemnieje, a czasem staje się nawet niebieska. Trzy miesiące po zapłodnieniu samica składa od 12 do 26 jaj, które inkubuje przez ok. 2 miesiące.

Młode pytony zielone mierzą zwykle 20-30 cm i ważą ok. 10 gramów. Młode pytony warto umieścić w osobnych terrariach, gdzie będą mogły dojrzewać w lepszych warunkach. Swoje finalne ubarwienie i dojrzałość płciową osiągną w wieku ok 3 lat.